For English use the link below:

http://tinyurl.com/bobbytravels

Kia Ora

Soms voelt het of we nog maar net weg zijn uit Nederland, maar soms lijkt het ook wel of we al jaren uit ons kikkerlandje vandaan zijn. In ieder geval zijn we nu in het laatste land van onze trip aangekomen: Nieuw Zeeland. Enkele weken terug landde ons vliegtuig in Christchurch en maakte we onze weg naar het hostel waar we met Dirk-Jan (een oud collega van Kevin) hadden afgesproken. We zouden daar vandaan voor onbepaalde tijd met elkaar gaan reizen. Dirk-Jan (DJ) is enkele jaren geleden al eens voor langere tijd in het land van de kiwi's geweest en was daar nu heen gegaan om te werken. Desondanks heeft hij wat tijd vrij weten te maken om met ons rond te reizen door dit prachtige land!

De eerste indrukken van Christchurch gaven ons een goed idee van wat er op het moment in de stad te zien is, namelijk 'nagenoeg niets'. Zoals bijna iedereen zich nog zal kunnen herinneren vond hier 2 jaar terug een heftige aardbeving plaats en als gevolg daarvan is het centrum van de stad nog altijd afgesloten. Het complete stadscentrum is bij de beving verwoest en zelfs de kathedraal die voorheen dé toeristische trekpleister en highlight van de stad was, staat niet meer overeind. Onze tour door de stad bleef zodoende dan ook beperkt tot een wandeling door de botanische tuinen en het reserveren van een huurauto voor de komende dagen. Vanwege de paasdrukte was het niet mogelijk om op korte termijn beschikking te krijgen over een camper, waartoe wij besloten de tussenliggende periode te overbruggen door met een huurauto vanuit Christchurch enkele plaatsen te bezoeken.

De volgende dag trokken we er dan ook maar direct op uit en brachten we een bezoek aan de schitterende omgeving van Akaroa. Een omgeving die mooie landschappen herbergt en terwijl wij in onze ‘Nissan Sunny' de route over de kraterrand van deze uitgedoofde vulkaan reden hadden we een mooi uitzicht over het van oorsprong Franse dorpje Akaroa. Via de kronkelende wegen stopten we onder andere ook nog bij een strand in een van de vele baaien. Op de terugweg namen we een alternatieve route via Lyttelton. Die route door de bergen bleek een goede keuze aangezien de zonsondergang vanaf de top geweldig mooi was. Om op het door ons zelf ontdekte uitkijkpunt te geraken reden we eerst enige tijd door de wolken en opende zich daarna een uitzicht met de Southern-Alps in een blikveld gevangen met de complete stad Christchurch. Genieten! Terug in het hostel maakten we nog lekker even gebruik van de jacuzzi.

De volgende dag bezochten we Kaikoura. Om daar te komen reden we wederom een mooie route, maar ditmaal naar het noorden. De grillige kustlijn was zichtbaar als ook de hoge bergen verder landinwaarts. Helaas lukte het ons tijdens de mooie wandelingen rondom Kaikoura niet om de walvissen en dolfijnen, die daar doorgaans rondzwemmen, te spotten. Wel stuitte we op een zeehondenkolonie. Dit gebeurde relatief onverwachts toen we langs de kant van de weg even waren gestopt om wat te drinken. Kevin liep een stukje de rotsen op die in de zee lagen met als plan om lekker bovenop een verderop gelegen rots te gaan zitten. Plots stond hij echter oog in oog met enkele zeehonden die iets verderop lagen. Toen wij wat beter keken bleken zich tientallen van deze beesten in onze directe omgeving te bevinden. Een vette ervaring en tevens hoogtepunt van de dag.

Niet dat je van in de auto zitten nu overdreven moe wordt, maar toch kan het wel lekker ontspannend zijn om na twee dagen van sightseeing een dag door te brengen in een spa in ‘Hanmer Springs'. Een heerlijk relaxed dagje in de thermische baden was zodoende de invulling van onze derde dag in Nieuw-Zeeland.

De temperaturen in Nieuw-Zeeland liggen voor de duidelijkheid vele malen lager dan wij de afgelopen weken in Australië gewend zijn en dat betekend dan ook dat de lange broeken weer uit de tas zijn gekomen en we bovendien ook nog maar even wat warme kleding hebben gekocht alvorens te vertrekken richting de bergen. Het begin van onze roadtrip. Tijdens het shoppen maakten we iets anders spectaculairs mee, een aardbeving. Wij stonden rustig in de winkel toen opeens enkele stellages begonnen te trillen her en der wat spullen omvielen en iedereen toch wel even stil werd. 4.6 Op de schaal van Richter is dan weliswaar niet zo heftig, maar toch is het een hele ervaring. De avond vulden we in met een bioscoopbezoek.

Vrijdag 13 april konden we onze ‘Jucy Condo' (camper) ophalen en vertrokken we rond het middaguur het binnenland in. Onze camper is van alle gemakken voorzien en met 5 zitplaatsen, overnachtingsmogelijkheden voor 4 en een eigen keuken en televisie hebben we dan ook niets te klagen. Onze eerste bezienswaardigheid op de route waren de ‘Castle Hill Boulders'. Gigantische rotsblokken die uit het niets op de heuvels lijken te liggen. Aan het eind van de middag bereikten we de ‘Arthur's Pass' een klein bergdorpje waar we onze eerste nacht doorbrachten op een van de vele DOC-campgrounds (goedkope kampeerplaatsen met minimale voorzieningen).

's Nachts was het toch behoorlijk koud geweest in de camper. De volgende ochtend begonnen dan ook met frisse moed aan het tweede deel van de weg naar de westkust. Onderweg stopten we een aantal keren om foto's te maken van de geweldige uitzichten en bovendien maakten we een wandeling naar de ‘Devils Punchbowl Waterfall' (een waterval van 131 meter hoog). Later op de dag maakten we ook nog een korte wandeling in de omgeving van ‘Broken River Bridge' en ‘Otira Valley' waar we nog wat frisse berglucht opsnoven voordat we de bergen aan de westzijde weer verlieten. De scherpe bochten lieten we voor even achter ons en na een stop bij ‘Lake Brunner', waar we wat tijd aan het water doorbrachten, zette we koers naar het Noorden. Nog dezelfde avond bezochten we daar ten tijde van zonsondergang de ‘Pancakes rocks an blowholes'. De zee beukt daar met ongekende kracht op het land. Een mooi schouwspel en met name de fonteinen van water die daarbij ontstaan maken het gecombineerd met de geluiden een topbezienswaardigheid. Vanuit Punakaiki waar we de nacht doorbrachten vervolgde we de volgende dag langs de westkust naar het zuiden. Naast enkele lookouts was dit vooral een dag waarop we in de auto zaten. Bovendien hadden we die zondag voor het eerst een 4^e passagier aan boord. Tijdens het tanken in Greymouth werden we aangesproken door Maria, een Duitse dame die aan het liften was. We besloten haar tijdelijk in onze groep op te nemen en mee te nemen naar het zuiden.

De volgende dag werden we wakker in ‘Franz Josef'. Rond 9 uur 's ochtends hadden we met Maria afgesproken bij de I-side (de Nieuw-Zeelandse variant van het VVV-kantoor). Daar lieten we ons informeren over de verschillende mogelijkheden op de gletsjers, het idee was namelijk om een mooie wandeling over de gletsjers te gaan maken. Dit bleek op de bewuste maandag niet echt mogelijk en dit werd door ons een dag opgeschoven. Besloten werd om de rest van de dag een wandeling van 8 uur te maken naar ‘Alex Knob'. Een wandeling van 17,2 km naar een bergtop die 1303 meter hoger ligt dan het beginpunt. Sommige stukken waren best even afzien, met name DJ had het soms behoorlijk lastig. Kevin liep bovendien enkele blaren op, wat minder prettig was. Tot ieders teleurstelling bleek bovendien dat na 3,5 uur omhoog wandelen het uitzicht op de gletsjer vanaf dat punt 0,0 was. We waren volledig in de wolken.

Voor de volgende dag hadden we allemaal inmiddels een tour geboekt. DJ zou een heli-hike gaan doen waarmee hij door een helikopter hoog op de gletsjer zou worden afgezet om daar een wandeling te maken. Bob, Kevin en Maria zouden op de ‘Fox Glacier' (20km verderop) gaan wandelen. Helaas werd DJ zijn tour gecanceld vanwege de laaghangende bewolking, maar daar stond tegenover dat hij wel nog met de andere drie mee kon voor de tocht over de ‘Fox Glacier'. Een gids leidde ons rond over de gletsjer en liet ons onder andere tussen ijswanden doorlopen en door ijsgrotten heen glijden. Daarnaast werd veel informatie verteld over het ontstaan van de gletsjer en de invloed op het weer. Een hele mooie wandeling en een volgende unieke ervaring. Daar komt nog bij dat het contrast met de voorgaande activiteiten van onze trip erg groot is. Het ene moment sta je in je zwembroek op het strand en nu stonden we warm ingepakt op het ijs van een gletsjer!! Vooraf hadden we met z'n 4en al besloten dat we aan het eind van de dag nog even lekker naar de ‘hot pools' zouden gaan in Franz Josef. Daar warmden we ons dan ook heerlijk op na ons ijsavontuur. Later die avond hadden we nog een spectaculair uitzicht op de melkweg en zagen we nog een groot aantal ‘vallende sterren'. Het was de hele nacht dan ook prachtig helder, iets waar we ons blij mee mogen prijzen aangezien aan de westkust per jaar gemiddeld zo'n 5000mm regen valt. De heldere hemel voorspelde echter al dat we ook de volgende dag een heerlijk zonnetje konden verwachten.

Dat zonnetje was dan ook aanwezig toen we de volgende dag naar Wanaka reden. Onderweg stopten we bij ‘Lake Matheson' waar we de mooie weerspiegeling in het water bekeken en maakten we onder andere een stop langs het strand bij ‘Knight Point'. Bob nam daar nog een duik in het toch wel erg koude zeewater en aan het eind van de dag arriveerden we in de buurt van Wanaka.

In Wanaka lunchten we de volgende dag bij het meer. Maria ging vervolgens skydiven en wij reden nog naar een lookout waar vandaan we Mt. Aspiring konden zien. We maakten daar een korte wandeling voordat we Maria aan het eind van de middag weer ophaalden. Via een mooie weg met een groot aantal U-en S-bochten reden we aan het begin van de avond naar Queenstown.

Op 20 april namen we afscheid van Maria, zij vervolgde haar weg naar Milford Sounds en wij bleven nog even in de buurt van Queenstown. Daar boekte Kevin 's middags een bungeejump. Nieuw-Zeeland en met name Queenstown staat bekend om de hoogste bungeejump mogelijkheid en bovendien is deze activiteit hier min of meer uitgevonden. De ideale mogelijkheid om je eens vanaf 134 meter hoogte in het ravijn te laten storten met een touw aan je benen dus. Aan Bob en DJ was dit niet echt besteed, zij vulden hun middag zodoende in met wat ontspanning in de stad. Gelukkig was het wederom erg zonnig, dus dat kwam helemaal goed! Iets dat overigens opvallend is. Sinds wij in Nieuw-Zeeland zijn hebben we slechts enkele malen regen gehad, terwijl hier normaal gesproken veel regen valt in deze tijd van het jaar. Wat een geluk!! Het bungeejumpen was voor Kevin weer een enorme ervaring. Een gigantische adrenalinekick! Bovendien kwam hij daar twee Denen tegen die we eerder tijdens de trip op de Whitsundays hadden ontmoet. Afgesproken werd elkaar 's avonds in de stad te treffen. Na het smullen van de lekkerste burger van het land; de ‘Fergburger' gingen DJ en Kevin het uitgaansleven van Queenstown verkennen. Bob was moe en bleef om die reden in de camper op de camping. Al hoewel het niet enorm druk was op de vrijdagavond was het een geslaagde stapavond waarop verschillende clubs werden bezocht.

De volgende spectaculaire onderneming van onze trip was een luxe cruise over Doubtful Sound. Op zaterdag waren we in de loop van de middag al naar Te Anau gereden waarvandaan we op maandagochtend naar Manapouri reden en op de boot stapten. Eerst werden we met de boot vanuit de haven van Manapouri over ‘Lake Manapouri' naar het ‘Powerstation' gevaren. Daar stapten we op een bus waarmee we een stuk door het tropische regenwoud reden om iets meer dan een half uur later weer op de boot te stappen voor een lange boottocht door de fjorden. De boot was van alle gemakken voorzien. Met z'n drieën hadden we een eigen hut, het sanitair zag er perfect uit en we werden overal bij geholpen wanneer we dat wilden. Terwijl we welkom werden geheten met drinken en cake vertrok de boot. In Fiordland (de provincie waarin we ons inmiddels bevonden) valt jaarlijks zo'n 5000-7000mm regen. Wij troffen het echter weer, want het was de gehele trip droog. 's Middags gingen we nog kajakken voordat we aan konden schuiven voor het overweldigende buffetdiner. Er was keuze uit een gigantische hoeveelheid hoofdgerechten en dan hebben we het nog niet over de nagerechten. Kortom, we aten onze buikjes rond! Na de avondmaaltijd kregen we nog een presentatie over de flora en fauna van de omgeving terwijl we daarvoor nog langs een zeehonden/zeeleeuwen kolonie waren gevaren. De tweede dag van onze cruise begon goed. 's Ochtends zwommen er namelijk enkele dolfijnen naast de boot. Het ontbijt was even uitgebreid als het avondeten van de dag ervoor en op de weg terug voorzag de bioloog ons van veel informatie over de omgeving. Ook stopten we nog op een plek waar we alle geluiden van de omgeving even rustig konden beluisteren. Na terugkomst in Manapouri stapten we weer in de camper om terug te rijden naar Queenstown waar we op een nabijgelegen DOC-campground overnachtte.

Het was alweer 24 april toen we vanuit Queenstown naar Dunedin gingen. Langs de weg konden we ons vergapen aan de schitterende herfstkleuren. Prachtig om tussen bomen met een grote verscheidenheid aan kleuren blaadjes door te rijden. Onderweg bezochten we in Clyde een enorme dam en namen we een kijkje in het centrum van Alexandra. De landschappen die de rest van de middag voorbij flitsten deden regelmatig aan de Lord of the Rings (LOTR) denken en waren schitterend. Aan het eind van de dag arriveerden we weer aan de oostkust, ditmaal in Dunedin.

In en rond Dunedin waren de nodige plaatsen die we wilden bekijken. Allereerst reden we naar de penninsula om een bezoek te brengen aan de ‘Royal Albatross kolonie'. Helaas hebben we deze enorme vogels niet kunnen spotten, maar de autorit er naartoe was op zichzelf al de moeite waard. Langs het water heen en terug over de heuvels waarbij we ook het plaatselijke kasteel nog passeerden. Ook in de stad was het nodige spectaculairs te zien. Voordat we naar de steilste straat ter wereld: ‘Baldwinstreet' reden, stopten we nog bij het treinstation. Op het station bekeken we onder andere een oude trein en de kleine maar authentieke stationshal. Het opwandelen van Baldwin Street (met deels zelfs een stijgingspercentage van 35%) was erg grappig. Er staan zelfs een aardige hoeveelheid huizen langs deze weg. Onderweg naar Oamaru brachten we bovendien een bezoek aan de ‘Moeraki Boulders'. Enerverende ronde rotsblokken die op het strand liggen en miljoenen jaren geleden zijn gevormd door kleine organismen op de oceaanbodem. Een wandeling langs deze enorme ballen zorgde ervoor dat we gelijk ook lekker uitwaaiden voordat we bij schemering pinguïns gingen spotten in de buurt van Oamaru. We waren behoorlijk succesvol en spotte een redelijk aantal yellow-eyed pinguïns, waarvan sommige zelfs erg dichtbij in de duinen stonden.

Afgelopen donderdag gingen we opnieuw het binnenland in richting Mt. Cook (de hoogste berg van Nieuw-Zeeland). Op onze route naar deze met sneeuw bedekte berg, bezochten we ‘clay cliffs' en Twizel voordat we langs ‘Lake Punakaiki' reden. Het bijzonder blauwe water in dat meer was in combinatie met de besneeuwde bergtoppen in de verte een mooi gezicht. In de loop van de middag kwamen we in Mt. Cook village aan. We hadden wederom geluk, want we konden vanwege het prachtige weer de bergtop goed zien. Iets wat gemiddeld slechts één op de drie dagen mogelijk is. Aangezien het weer de dag erna een stuk slechter zou worden besloten we om dezelfde middag nog een flinke wandeling te maken naar ‘Lake Hooker'. Onderweg ondervonden we de flinke gletsjerwind die er waaide en liepen we over 2 hangbruggen tot we uiteindelijk bij het meer aankwamen en daar de nodige ijsschotsen konden zien drijven, afkomstig van de gletsjers in de omgeving.

Daags na onze wandeling naar Mt. Cook was het inderdaad regenachtig. Gelukkig klaarde na ons vertrek het weer al snel op. Hierdoor konden we alweer genieten van een stralende blauwe lucht en een lekker zonnetje op het moment dat we bij ‘Lake Tekapo' waren. Zonder twijfel een van de mooiste meren die we tot nu toe gezien hebben! Super helder water en omringd door heuvels, grassen en bomen. De perfecte plek om foto's te maken voor je desktop! Voor ons bovendien een mooie plek om te lunchen voordat we nog omhoog reden naar ‘St. Johns Observatory' om daar te genieten van een ander uitzicht op Lake Tekapo. 's Middags werd onze route nog even gewijzigd nadat bleek dat een deel van de beoogde route was afgesloten, maar dat mocht de pret niet drukken en dat deed het dan ook zeker niet. De dag eindigden we in Methven.

De datum 28 april hadden DJ en Kevin de weken die daaraan vooraf gingen al een groot aantal keer gehoord wanneer Bob het had over zijn naderende verjaardag. Zaterdag was het dan zo ver! 's Ochtends werd hij al zingend gewekt met een groot aantal ‘happy birthday'-ballonnen in de camper terwijl bij de lunch chocoladetaart was verzorgd en hij de kaarsjes kon uitblazen. Een groot deel van de dag brachten we desondanks door in de camper onderweg naar Westport. Vanaf Methven reden we namelijk 420km en passeerden we de ‘Lewis Pass'. Een erg groene pass, die af en toe wat tropisch aandeed, met een grote variatie aan bomen. Wederom een mooie route, waarlangs veel te zien was. Dit kan niet worden gezegd van het plaatsje Westport. Dit leek haast wel uitgestorven, wat enigszins teleurstellend was. Om de feestelijke dag verder in te vullen werd ervoor gekozen om nog dezelfde middag naar de bioscoop te gaan voor de film ‘Battleship'. Het geplande etentje voor die avond ging bij gebrek aan een restaurant niet door en is verschoven naar een latere datum. Ondanks dat had Bob een erg leuke verjaardag, die hij voor één keer aan de andere kant van de wereld heeft gevierd.

Onderweg naar ‘Abel Tasman Nat. Park' reden we voor de afwisseling tussen de weilanden door. Er lagen echter ook de nodige heuvels en bergen op de route wat er voor zorgde dat we een ontelbare hoeveelheid bochten hebben gezien. Wederom veranderde de omgeving gedurende de rit. Hetgeen eigenlijk continue gebeurt. Het staat dan ook vast dat Nieuw-Zeeland de grootst mogelijke variatie aan landschappen heeft en deze ongelofelijk dicht tegen elkaar aan liggen. Een lust voor het oog!

Nadat we allemaal weer heerlijk waren wakker geworden in onze camper was het tijd voor een mooie wandeling door het ‘Abel Tasman National park'. De wandeling liep langs de kust en eindigde in ‘Appletree bay'. Onderweg waren onder andere grotten en mooie rotsformaties zichtbaar terwijl we uiteraard de zon weer scheen. Bob zat dan ook nog even heerlijk in het zonnetje op het strand terwijl DJ en Kevin doorliepen naar een uitkijkpunt. Na afloop van de wandeling maakte we onze weg weer terug naar de camper en vertrokken we vanaf de parkeerplaats richting Nelson en de laatste provincie die we zouden bezoeken op het Zuidereiland: ‘Marlborough'. Bob zwom nog altijd in de ballonnen toen we aan het eind van de middag het kleine plaatjes ‘Portage' bereikten en onze camper langs de weg parkeerden op een campground.

1 Mei was onze laatste dag op het Zuidereiland en nadat we nog een mooie route met 1001 bochten hadden gereden langs Marlborough Sound reden we richting Picton om daar vervolgens 's avonds de Interislander (ferrry) te nemen naar Wellington. Na ruim 4000km op het Zuidereiland zou de ferry ons afzetten op het Noordereiland. In Picton hadden we nog wat tijd over om de stad te bekijken waar we onder andere een Nederlandse bakkerij vonden waar we ons tegoed deden aan heerlijke appelflappen en boterkoek! Aan het water relaxten we de laatste uren voor het vertrek van de boot in een parkje. Aan het begin van de avond was het zo ver en konden we incheckten op de boot. Een gigantisch schip met een bioscoop, restaurant en café aan boord. De boottocht was niet overdreven lang en na iets meer dan 3 uur stonden we alweer op het Noordereiland. De golven op zee verraadde al dat het weer op het Noordereiland op moment van aankomst niet overdreven goed was. Het kwam dan ook met bakken uit de hemel en de term ‘windy Wellington' is zeker niet uit de lucht gegrepen zo werd ons direct duidelijk! Er volgde nog een flinke zoektocht naar een camping om te overnachten, maar nadat we die hadden gevonden waren we alle 3 wel toe aan wat slaap.

Gisteren was onze eerste dag in Wellington waarbij we het centrum hebben gezien en een museumbezoek hebben gebracht. Het ‘Te Papa museum' heeft een gigantische inktvis die we hebben bekeken en bovendien zijn weer een stuk wijzer op het gebied van aardbevingen en vulkanisme. Gisteravond hadden we afgesproken met Melissa. We hadden haar in Jakarta leren kennen en wisten al die tijd al dat zij op het zelfde moment als wij in Wellington zou zijn. We gingen zodoende bij haar langs in de ‘St. Gerard's Monastery' waar de ICPE is gevestigd (‘institute for world evangalisation'). Een prachtige oude kerk met een schitterend uitzicht over de stad. Hoofddoel van ons bezoek was het terugbrengen van ‘ten-ten'. Haar mascotte heeft de afgelopen maanden, op haar verzoek, met ons meegereisd en hebben we nu weer aan haar terug kunnen geven. Een gezellige avond!

De laatste twee weken van onze reis gaan we rondreizen over het Noorder Eiland en hopen we nog veel moois van Nieuw-Zeeland te kunnen zien.

Het is overigens enige tijd rustig geweest met de opdrachten. De reden hiervoor is dat we van onze opdrachtgevers vrij hadden gekregen in Christchurch. Gisteren zijn we op zoek gegaan naar de enorme inktvis en vanavond gaan we kijken of we een ‘Bombay blush' kunnen drinken in het centrum.

Kia Ora