New Zealand; Northern Island, enyoing the last weeks

For English use the link below:

http://tinyurl.com/bobbytravels

Kia Ora,

Alweer onze laatste blog tijdens onze reis!

In Wellington hadden Dj en Bob een 'Lord of the Rings tour' geboekt voor de dag waarop de vorige blog geplaats werd. Daarbij werden veel locaties bezocht waar scenes van de films zijn opgenomen. Dit werd begeleid met beelden van de film en ter plaatsen werd steeds ook getoond hoe de bewuste plaats er ten tijde van de film uitzag. Een goede tour en een echte must voor de doorgewinterde 'Lord of the Rings'-fans. Kevin besteedde de dag op een rustige manier door de blog te plaatsen en nog een rondje door de stad te maken. Bovendien reed hij nog naarde zuidelijke punt van de penninsula en bezocht hij net als DJ en Bob de 'Weka Cave'. 's Avonds besloten we uit eten te gaan. We waren inmiddels in een grote stad en zodoende was het voor Bob mogelijk om een restaurant van zijn keuze aan te wijzen. Hij had namelijk nog een verjaardagsetentje tegoed! Bob koos ervoor om bij deJapanner te gaan eten. Een overheerlijke maaltijd en eengezellig etentje!

De volgende dag was het dan toch echtweer tijd om te vertrekken uit Wllington en het Noordereiland met onze camper te gaan verkennen. We reden omhoog langs de oostkust waarbij we veelal tussen weilanden doorreden en hadden het idee om wellicht's middags te eindigen in Hastings of Napier. Zover kwamen we echter niet. WE hadden wat secundaire wegen genomen om het landschap van de oostkust te kunnen zien passeerden daarbij slechts sporadisch doprjes. Echter geen enkel dorp bleek over een bezinestation te beschikken. In Pangaroa vodnen we dan eindelijk een pompstation, die we inmiddels toch wel hard nodig hadden. Deze bleek echter 's middags te zijn gesloten en zodoende konden we ook daar geen benzine krijgen. De volgende grote plaats zouden we met de resterende liters benzine niet halen dus moesten we in Pangaroa overnachten. We konden op het terrein van de plaatselijke rugbyvereniging terecht, waar we ons de rest van de middag prima vermaakten.

De volgende dag was de pomp weer geopen en konden we tanken. De plaats met de langste plaatsnaam van Nieuw Zeeland hebben we over moeten slaan, maar we konden in ieder geval weer op pad. Langs de kust bereikten we rond het middaguur Hastings en Napier waar we even in de stadrondkeken om vervolgens het binnenland in te rijden. Het landschap veranderde daarop drastisch en in plaats van tussen de wilanden door reden we nu tussen velden met veel gekapte bomen. In de loop van de middag reden we het vulkanische plateau nabij Taupo op. Bij Lake Taupo bleek het weer gigantisch mooi! De ideale mogelijkheid om de 'Tongariro Crossing' te doen was dus wellicht gelijk de vdag erna. De 'Toganriro Alpine Corssing' is wellicht de bekendste wandeling in Nieuw Zeeland. Een wandeling tussen twee van de drie grootste bergen/vulkanen van het Noordereiland door. het weersvooruitzicht voor de volgende dag bleek inderdaad prima en wij reden dus maar even wat verder door langs Lake Taupo naar Turangi om daar vandaan de volgende dag in alle vroegte te kunnen vertrekken.

In alle vroegte vertrokken we dan ook op zondag 6 mei voor de 'Tongariro Crossing'. Kevin stond 's ochtends om 06.00 uur de ramen al te schrappen. Dit gebeurde overigens met een spatel bij gebrek aan ander geschikt gereedschap. nadat dit was gebeurd meoste we nog even zo'n 50km afleggen om aan de start van de wandeling te komen. Het was behoorlijk koud en het vroor vermoedelijk nog altijd. Zodoende hadden we allemaal onze thermokleding aan, muts op, handschoenen aan en meerdere lagen bovenkleding. Het begin was al direct zeer de moeite waard. We liepen als het ware door een maanlandschap heen en zagen in de verte al de bergen waar we naar op weg waren. Mt. Tongariro en Mt. Ngauruhoe (Mt. Doom voor de Lord of the Rings liefhebbers). Het werd langzaam licht en de temperatuur steeg gelukkig al vrijs enl naar een prima wandeltemperatuur terwijl de hemel strak blauw was en zelfs Mt. Taranaki (aan de Westkust) zichtbaar was. Na enkele kilometers te hebben gelopen begon de route langzaam omhoog te lopen. Alle winterkleding was inmiddels opgeborgen toen we na 2 uur lopen op een mooi plateau aankwamen. Het kwik was inmiddels gestegen naar zo'n 20 graden toen wij besloten om een stuk extra aan de tocht toe te voegen. Er was namelijk een mogelijkheid om de 2287m hoge vulkaan (Mt. Ngauruhoe) te beklimmen. Het beklimmen van deze koepelvormige vulkaan was behoorlijk pittig. echt paden waren er niet meer en de helling werd als maar steiler. Op sommige stukken was het zelfs niet mogelijk om normaal omhoog te lopen en moest daadwerkelijk worden geklommen (met handen en voeten). Naarmate we verder de helling op klommen veranderden de kleur stenen enam de schoonheid van het uitzicht toe. Bovenop konden we de krater inkijken en boveniden genieten van een ge-wel-dig mooi uitzicht over zo'n beetje het hele Noordereiland!! We mochten dan ook enorm blij zijn met het weer. De wandeling wordt namelijk nogal eens gecanceld wanneer het weer te wensen overlaat. Sindsdien zijn we dan ook tientallen mensen tegengekomen die de wandeling niet hebben kunnen maken vanwege het tegenvallende weer. Wij genoten er echter volop van! Vanaf de top van de vulkaan gleden we onze weg over de losse stenen naar beneden om aan het eind van de middag weer terug te keren op de parkeerplaats bij de camper. 's Avonds gingen we ontspannen naar een thermisch zwembad om onze benen na deze bijzonder lange wandeling uit te laten rusten en na te genieten van al het moois dat we overdag hadden gezien.

De volgende dag deden we rustig aan. We reden naar Tuapo waar we enkele trips voor de komende week boekte en bekeken nog de Huka Falls. Een waterval vlakbij het plaatsjeTaupo waar een enorme hoeveelheid water, afkomstig uit het meer, 9 meter naar beneden klettert. Verder zagen we nog de Aratiatia rapids en reden nog een stuk door de omgeving. We bevonden ons namelijk nog altijd in vulkanisch gebied en dat is goed te zienen te ruiken. Buiten hangt op veel plaatsen een flinke zwavellucht en het aantal warme bronnen in de omgeving is enorm. Langs de kant van de weg stroomt dan ook met enige regelmaat een stroompje waarvan de temperatuur bijzonder hoog ligt en uitde putten komt veel stoom.

We vinden allen de vulkanische activiteit in de omgeving bijzonder inspirerend en wilden dan ook graag eens wat meer heirvan zien. De volgende dag bezochten we om die reden 'Waimangu vulcanic Valley' een geothermisch gebied van 16km. Tijdens de wandelingdoor de valley zagen we veel borrelend en kokend water, felle kleuren, gigantisch blauwe kratermeren en leerden we bovendien het nodige over de ontstaansgeschiedenis van de plek. Die avond hadden we afgesproken met Sanne en Martine. Wij hadden hen ontmoet in Rianbow Beach (Australie) en zij reizen nu ook doorNieuw Zeeland, dus leek het ons leuk om een poging te doen elkaar nogmaals tegen te komen. We zijn met z'n 5en gezellig naar een natuurlijke hot-pool gegaan net buiten Taupo. Simpelweg in een rivier zaten we in erg warm water, we hadden er een heerlijk koud biertje bij gepakt en vermaaktenons zodoende uitstekend! Daarna aten we gezamenlijk wat en hadden we een leuke avond!

Voor vorige weekwoensdag stond raften op de planning.Er was echter 's nachts zo ontzettend veel regen gevallen dat dit was gecanceld. Erg jammer want we hadden er alle 3 enorm veel zin in. Er was echter niet aan te doen en we hebben de dag verder maar rustig door gebrahct met het doen van wat boodschappen en het zoeken van een DOC-Campground in de omgeving van Rotorua. De mogelijkheid bestond nog dat we de volgende dag konden raften, maar helaas bleek uit het telefoongesprek de volgende ochtend dat ook het raften op donderda gniet door kon gaan. We verlietenzodoende Rotorua zonder al te veel te ehbben gedaan, maar onze volgende bestemming was ook iets waar naar uitwas gekeken. We reden namelijk wat verder naar het noordwesten en stopten in Matamata (Hobbiton).Het complete hpbbitdorp en de bijbehorende filmset zijn nog in takt na de opnames van de nieuwe film ' TheHobbit' en wij namen deel aaneen tour overhet terrein. Super ver om alle kleine hobbithuisjes te zien ener zelfs binnen te kunnen kijken. Alle onderdelen zijn erg herkenbaar uit de 'Lord of the Rings' films en we vermaakten ons dan ook goed! Na de tour reden we verder naarde Waitomo Caves waar de volgende dag weer een bijzondere ervaring op ons wachtte.

We gingen namelijk de Waitomo Caves in. We waren compleet uitgerust met wetsuit, laarzen, helm en hoofdlamp toen we begonnen met 100 meter abseilen de grot in en vervolgens in de grot door het water en over de rotsen liepen, watervallen beklommen, tijgerden onder rotsblokken dooren manoeuvreerden tussen stalagmieten en stalactieten. Ook sprongen we nog van enkele meters in het lager gelegen water en zagen we tal van 'glowworms' in de grot. In totaal waren we zo'n 7 uur onderweg geweest toen we de dag afsloten met een barbecue. Het was super leuk om ons een weg te banen door de grotten en een geweldige ervaring om dat op zo'n actieve manier te doen.

Zaterdag vertrokken we vanaf de Waitomo Caves naar het Noorden. We waren benieuwd of het nog zou lukken om in Norghland ( de provincie boven Auckland) te komen en daar te gaan snorkelen voor de kust.DJ was namelijk al eens bij 'Goat Island' geweest en wist ons te vertellen dat het erg mooi is om daar de onderwaterwereld te bekijken. We zaten nagenoeg de hele dag dan ook in de auto en het lukte ons om aan het eind van de dag in Pakiri aan te komen. Daar voetbalden we nog enige tijd op de camping voordat het donker werd. De volgende dag leek het weer aanvaneklijk erg goed te zijn omte gaan snorkelen. 's Middags was er echter meer bewolking tevoorschijn gekomen en washet zicht onderwater een stuk minder. Desondanks ging BOb er toch voor en snorkelde hij ruim anderhalf uur rond voor de kus bij Pakiri. Ook zwom hij nog naar 'Goat Island' (eeneiland dat zo'n 50 meter uit de kust ligt). Na het snorkelen werd er opnieuw nog even gevoetbald en 's avonds werd er in de camperfilm gekeken.

Op 14 mei moesten we de camper 'alweer' inleveren en zodoende reden we na hetschoonmakenvan de camperen het inpakken van al onze spullen naar Auckland om daar een hostel te zoeken en de camper terug te brengen bij Jucy. Na ingecheckt te hebben bij 'Frienz.com backpackers' verkenden we 's avonds nog even de stad.Helaas liet het weer te wensen over, maar we liepen tussen de druppels door en konden zo alsnog wat zien van Auckland.

Vanmiddag hebben we heerlijk even aan de haven gezeten en hebben weeen ander deel van de stad verkend. Voor vanavond staat tot slot een laatste etentje bij de Italiaan gepland. Een prima laatste dag van onze trip en ons verblijf in Nieuw Zeeland.

De opdrachten die we nog voor Auckland hebben gekregen konden we helaas niet uitvoeren. We hadden als opdracht gekregen om een 10-tal plaatsen te bezoeken en foto's te maken. Doordat we eigenlijk maar 1 dag in de stad doorbrachten lag dat niet binnen onzemogelijkheden. Desondankshebben we de hele reis veel leuke opdrachten gekregen, die we meestal prima uit hebben kunnen voeren. Een geweldig idee!

Morgen vertrekken we 's middags (12.40 uur) al met het vliegtuig vanuit Auckland om vervoglens via Sydney, Singapore en Londen naar Amsterdam terug te vliegen. Eenflinke reis van 32 uur brengt ons dan na 7,5 maand vol met onvergetelijkeervaringen op 17 mei om 10.40 uur weer terug in Nederland.

We willen iedereen die onze blog in de afgelopen maanden gevogld heeft bedanken voor alle leuke reacties. We hopen dan ook dat we middels onze verhalen en de foto's iedereen thuis een goede indruk hebben kunnen geven van alle avonturen die wijaan de andere kant van de wereld hebbenbeleefd!

KiaOra en tot snel!

* foto's van het noordereiland voglen wanneer we thuis zijn, het plaatsenervan is hiervandaanhelaas niet mogelijk *

New Zealand; extreme adventure and beautiful nature on the southern island!

For English use the link below:

http://tinyurl.com/bobbytravels

Kia Ora

Soms voelt het of we nog maar net weg zijn uit Nederland, maar soms lijkt het ook wel of we al jaren uit ons kikkerlandje vandaan zijn. In ieder geval zijn we nu in het laatste land van onze trip aangekomen: Nieuw Zeeland. Enkele weken terug landde ons vliegtuig in Christchurch en maakte we onze weg naar het hostel waar we met Dirk-Jan (een oud collega van Kevin) hadden afgesproken. We zouden daar vandaan voor onbepaalde tijd met elkaar gaan reizen. Dirk-Jan (DJ) is enkele jaren geleden al eens voor langere tijd in het land van de kiwi's geweest en was daar nu heen gegaan om te werken. Desondanks heeft hij wat tijd vrij weten te maken om met ons rond te reizen door dit prachtige land!

De eerste indrukken van Christchurch gaven ons een goed idee van wat er op het moment in de stad te zien is, namelijk 'nagenoeg niets'. Zoals bijna iedereen zich nog zal kunnen herinneren vond hier 2 jaar terug een heftige aardbeving plaats en als gevolg daarvan is het centrum van de stad nog altijd afgesloten. Het complete stadscentrum is bij de beving verwoest en zelfs de kathedraal die voorheen dé toeristische trekpleister en highlight van de stad was, staat niet meer overeind. Onze tour door de stad bleef zodoende dan ook beperkt tot een wandeling door de botanische tuinen en het reserveren van een huurauto voor de komende dagen. Vanwege de paasdrukte was het niet mogelijk om op korte termijn beschikking te krijgen over een camper, waartoe wij besloten de tussenliggende periode te overbruggen door met een huurauto vanuit Christchurch enkele plaatsen te bezoeken.

De volgende dag trokken we er dan ook maar direct op uit en brachten we een bezoek aan de schitterende omgeving van Akaroa. Een omgeving die mooie landschappen herbergt en terwijl wij in onze ‘Nissan Sunny' de route over de kraterrand van deze uitgedoofde vulkaan reden hadden we een mooi uitzicht over het van oorsprong Franse dorpje Akaroa. Via de kronkelende wegen stopten we onder andere ook nog bij een strand in een van de vele baaien. Op de terugweg namen we een alternatieve route via Lyttelton. Die route door de bergen bleek een goede keuze aangezien de zonsondergang vanaf de top geweldig mooi was. Om op het door ons zelf ontdekte uitkijkpunt te geraken reden we eerst enige tijd door de wolken en opende zich daarna een uitzicht met de Southern-Alps in een blikveld gevangen met de complete stad Christchurch. Genieten! Terug in het hostel maakten we nog lekker even gebruik van de jacuzzi.

De volgende dag bezochten we Kaikoura. Om daar te komen reden we wederom een mooie route, maar ditmaal naar het noorden. De grillige kustlijn was zichtbaar als ook de hoge bergen verder landinwaarts. Helaas lukte het ons tijdens de mooie wandelingen rondom Kaikoura niet om de walvissen en dolfijnen, die daar doorgaans rondzwemmen, te spotten. Wel stuitte we op een zeehondenkolonie. Dit gebeurde relatief onverwachts toen we langs de kant van de weg even waren gestopt om wat te drinken. Kevin liep een stukje de rotsen op die in de zee lagen met als plan om lekker bovenop een verderop gelegen rots te gaan zitten. Plots stond hij echter oog in oog met enkele zeehonden die iets verderop lagen. Toen wij wat beter keken bleken zich tientallen van deze beesten in onze directe omgeving te bevinden. Een vette ervaring en tevens hoogtepunt van de dag.

Niet dat je van in de auto zitten nu overdreven moe wordt, maar toch kan het wel lekker ontspannend zijn om na twee dagen van sightseeing een dag door te brengen in een spa in ‘Hanmer Springs'. Een heerlijk relaxed dagje in de thermische baden was zodoende de invulling van onze derde dag in Nieuw-Zeeland.

De temperaturen in Nieuw-Zeeland liggen voor de duidelijkheid vele malen lager dan wij de afgelopen weken in Australië gewend zijn en dat betekend dan ook dat de lange broeken weer uit de tas zijn gekomen en we bovendien ook nog maar even wat warme kleding hebben gekocht alvorens te vertrekken richting de bergen. Het begin van onze roadtrip. Tijdens het shoppen maakten we iets anders spectaculairs mee, een aardbeving. Wij stonden rustig in de winkel toen opeens enkele stellages begonnen te trillen her en der wat spullen omvielen en iedereen toch wel even stil werd. 4.6 Op de schaal van Richter is dan weliswaar niet zo heftig, maar toch is het een hele ervaring. De avond vulden we in met een bioscoopbezoek.

Vrijdag 13 april konden we onze ‘Jucy Condo' (camper) ophalen en vertrokken we rond het middaguur het binnenland in. Onze camper is van alle gemakken voorzien en met 5 zitplaatsen, overnachtingsmogelijkheden voor 4 en een eigen keuken en televisie hebben we dan ook niets te klagen. Onze eerste bezienswaardigheid op de route waren de ‘Castle Hill Boulders'. Gigantische rotsblokken die uit het niets op de heuvels lijken te liggen. Aan het eind van de middag bereikten we de ‘Arthur's Pass' een klein bergdorpje waar we onze eerste nacht doorbrachten op een van de vele DOC-campgrounds (goedkope kampeerplaatsen met minimale voorzieningen).

's Nachts was het toch behoorlijk koud geweest in de camper. De volgende ochtend begonnen dan ook met frisse moed aan het tweede deel van de weg naar de westkust. Onderweg stopten we een aantal keren om foto's te maken van de geweldige uitzichten en bovendien maakten we een wandeling naar de ‘Devils Punchbowl Waterfall' (een waterval van 131 meter hoog). Later op de dag maakten we ook nog een korte wandeling in de omgeving van ‘Broken River Bridge' en ‘Otira Valley' waar we nog wat frisse berglucht opsnoven voordat we de bergen aan de westzijde weer verlieten. De scherpe bochten lieten we voor even achter ons en na een stop bij ‘Lake Brunner', waar we wat tijd aan het water doorbrachten, zette we koers naar het Noorden. Nog dezelfde avond bezochten we daar ten tijde van zonsondergang de ‘Pancakes rocks an blowholes'. De zee beukt daar met ongekende kracht op het land. Een mooi schouwspel en met name de fonteinen van water die daarbij ontstaan maken het gecombineerd met de geluiden een topbezienswaardigheid. Vanuit Punakaiki waar we de nacht doorbrachten vervolgde we de volgende dag langs de westkust naar het zuiden. Naast enkele lookouts was dit vooral een dag waarop we in de auto zaten. Bovendien hadden we die zondag voor het eerst een 4^e passagier aan boord. Tijdens het tanken in Greymouth werden we aangesproken door Maria, een Duitse dame die aan het liften was. We besloten haar tijdelijk in onze groep op te nemen en mee te nemen naar het zuiden.

De volgende dag werden we wakker in ‘Franz Josef'. Rond 9 uur 's ochtends hadden we met Maria afgesproken bij de I-side (de Nieuw-Zeelandse variant van het VVV-kantoor). Daar lieten we ons informeren over de verschillende mogelijkheden op de gletsjers, het idee was namelijk om een mooie wandeling over de gletsjers te gaan maken. Dit bleek op de bewuste maandag niet echt mogelijk en dit werd door ons een dag opgeschoven. Besloten werd om de rest van de dag een wandeling van 8 uur te maken naar ‘Alex Knob'. Een wandeling van 17,2 km naar een bergtop die 1303 meter hoger ligt dan het beginpunt. Sommige stukken waren best even afzien, met name DJ had het soms behoorlijk lastig. Kevin liep bovendien enkele blaren op, wat minder prettig was. Tot ieders teleurstelling bleek bovendien dat na 3,5 uur omhoog wandelen het uitzicht op de gletsjer vanaf dat punt 0,0 was. We waren volledig in de wolken.

Voor de volgende dag hadden we allemaal inmiddels een tour geboekt. DJ zou een heli-hike gaan doen waarmee hij door een helikopter hoog op de gletsjer zou worden afgezet om daar een wandeling te maken. Bob, Kevin en Maria zouden op de ‘Fox Glacier' (20km verderop) gaan wandelen. Helaas werd DJ zijn tour gecanceld vanwege de laaghangende bewolking, maar daar stond tegenover dat hij wel nog met de andere drie mee kon voor de tocht over de ‘Fox Glacier'. Een gids leidde ons rond over de gletsjer en liet ons onder andere tussen ijswanden doorlopen en door ijsgrotten heen glijden. Daarnaast werd veel informatie verteld over het ontstaan van de gletsjer en de invloed op het weer. Een hele mooie wandeling en een volgende unieke ervaring. Daar komt nog bij dat het contrast met de voorgaande activiteiten van onze trip erg groot is. Het ene moment sta je in je zwembroek op het strand en nu stonden we warm ingepakt op het ijs van een gletsjer!! Vooraf hadden we met z'n 4en al besloten dat we aan het eind van de dag nog even lekker naar de ‘hot pools' zouden gaan in Franz Josef. Daar warmden we ons dan ook heerlijk op na ons ijsavontuur. Later die avond hadden we nog een spectaculair uitzicht op de melkweg en zagen we nog een groot aantal ‘vallende sterren'. Het was de hele nacht dan ook prachtig helder, iets waar we ons blij mee mogen prijzen aangezien aan de westkust per jaar gemiddeld zo'n 5000mm regen valt. De heldere hemel voorspelde echter al dat we ook de volgende dag een heerlijk zonnetje konden verwachten.

Dat zonnetje was dan ook aanwezig toen we de volgende dag naar Wanaka reden. Onderweg stopten we bij ‘Lake Matheson' waar we de mooie weerspiegeling in het water bekeken en maakten we onder andere een stop langs het strand bij ‘Knight Point'. Bob nam daar nog een duik in het toch wel erg koude zeewater en aan het eind van de dag arriveerden we in de buurt van Wanaka.

In Wanaka lunchten we de volgende dag bij het meer. Maria ging vervolgens skydiven en wij reden nog naar een lookout waar vandaan we Mt. Aspiring konden zien. We maakten daar een korte wandeling voordat we Maria aan het eind van de middag weer ophaalden. Via een mooie weg met een groot aantal U-en S-bochten reden we aan het begin van de avond naar Queenstown.

Op 20 april namen we afscheid van Maria, zij vervolgde haar weg naar Milford Sounds en wij bleven nog even in de buurt van Queenstown. Daar boekte Kevin 's middags een bungeejump. Nieuw-Zeeland en met name Queenstown staat bekend om de hoogste bungeejump mogelijkheid en bovendien is deze activiteit hier min of meer uitgevonden. De ideale mogelijkheid om je eens vanaf 134 meter hoogte in het ravijn te laten storten met een touw aan je benen dus. Aan Bob en DJ was dit niet echt besteed, zij vulden hun middag zodoende in met wat ontspanning in de stad. Gelukkig was het wederom erg zonnig, dus dat kwam helemaal goed! Iets dat overigens opvallend is. Sinds wij in Nieuw-Zeeland zijn hebben we slechts enkele malen regen gehad, terwijl hier normaal gesproken veel regen valt in deze tijd van het jaar. Wat een geluk!! Het bungeejumpen was voor Kevin weer een enorme ervaring. Een gigantische adrenalinekick! Bovendien kwam hij daar twee Denen tegen die we eerder tijdens de trip op de Whitsundays hadden ontmoet. Afgesproken werd elkaar 's avonds in de stad te treffen. Na het smullen van de lekkerste burger van het land; de ‘Fergburger' gingen DJ en Kevin het uitgaansleven van Queenstown verkennen. Bob was moe en bleef om die reden in de camper op de camping. Al hoewel het niet enorm druk was op de vrijdagavond was het een geslaagde stapavond waarop verschillende clubs werden bezocht.

De volgende spectaculaire onderneming van onze trip was een luxe cruise over Doubtful Sound. Op zaterdag waren we in de loop van de middag al naar Te Anau gereden waarvandaan we op maandagochtend naar Manapouri reden en op de boot stapten. Eerst werden we met de boot vanuit de haven van Manapouri over ‘Lake Manapouri' naar het ‘Powerstation' gevaren. Daar stapten we op een bus waarmee we een stuk door het tropische regenwoud reden om iets meer dan een half uur later weer op de boot te stappen voor een lange boottocht door de fjorden. De boot was van alle gemakken voorzien. Met z'n drieën hadden we een eigen hut, het sanitair zag er perfect uit en we werden overal bij geholpen wanneer we dat wilden. Terwijl we welkom werden geheten met drinken en cake vertrok de boot. In Fiordland (de provincie waarin we ons inmiddels bevonden) valt jaarlijks zo'n 5000-7000mm regen. Wij troffen het echter weer, want het was de gehele trip droog. 's Middags gingen we nog kajakken voordat we aan konden schuiven voor het overweldigende buffetdiner. Er was keuze uit een gigantische hoeveelheid hoofdgerechten en dan hebben we het nog niet over de nagerechten. Kortom, we aten onze buikjes rond! Na de avondmaaltijd kregen we nog een presentatie over de flora en fauna van de omgeving terwijl we daarvoor nog langs een zeehonden/zeeleeuwen kolonie waren gevaren. De tweede dag van onze cruise begon goed. 's Ochtends zwommen er namelijk enkele dolfijnen naast de boot. Het ontbijt was even uitgebreid als het avondeten van de dag ervoor en op de weg terug voorzag de bioloog ons van veel informatie over de omgeving. Ook stopten we nog op een plek waar we alle geluiden van de omgeving even rustig konden beluisteren. Na terugkomst in Manapouri stapten we weer in de camper om terug te rijden naar Queenstown waar we op een nabijgelegen DOC-campground overnachtte.

Het was alweer 24 april toen we vanuit Queenstown naar Dunedin gingen. Langs de weg konden we ons vergapen aan de schitterende herfstkleuren. Prachtig om tussen bomen met een grote verscheidenheid aan kleuren blaadjes door te rijden. Onderweg bezochten we in Clyde een enorme dam en namen we een kijkje in het centrum van Alexandra. De landschappen die de rest van de middag voorbij flitsten deden regelmatig aan de Lord of the Rings (LOTR) denken en waren schitterend. Aan het eind van de dag arriveerden we weer aan de oostkust, ditmaal in Dunedin.

In en rond Dunedin waren de nodige plaatsen die we wilden bekijken. Allereerst reden we naar de penninsula om een bezoek te brengen aan de ‘Royal Albatross kolonie'. Helaas hebben we deze enorme vogels niet kunnen spotten, maar de autorit er naartoe was op zichzelf al de moeite waard. Langs het water heen en terug over de heuvels waarbij we ook het plaatselijke kasteel nog passeerden. Ook in de stad was het nodige spectaculairs te zien. Voordat we naar de steilste straat ter wereld: ‘Baldwinstreet' reden, stopten we nog bij het treinstation. Op het station bekeken we onder andere een oude trein en de kleine maar authentieke stationshal. Het opwandelen van Baldwin Street (met deels zelfs een stijgingspercentage van 35%) was erg grappig. Er staan zelfs een aardige hoeveelheid huizen langs deze weg. Onderweg naar Oamaru brachten we bovendien een bezoek aan de ‘Moeraki Boulders'. Enerverende ronde rotsblokken die op het strand liggen en miljoenen jaren geleden zijn gevormd door kleine organismen op de oceaanbodem. Een wandeling langs deze enorme ballen zorgde ervoor dat we gelijk ook lekker uitwaaiden voordat we bij schemering pinguïns gingen spotten in de buurt van Oamaru. We waren behoorlijk succesvol en spotte een redelijk aantal yellow-eyed pinguïns, waarvan sommige zelfs erg dichtbij in de duinen stonden.

Afgelopen donderdag gingen we opnieuw het binnenland in richting Mt. Cook (de hoogste berg van Nieuw-Zeeland). Op onze route naar deze met sneeuw bedekte berg, bezochten we ‘clay cliffs' en Twizel voordat we langs ‘Lake Punakaiki' reden. Het bijzonder blauwe water in dat meer was in combinatie met de besneeuwde bergtoppen in de verte een mooi gezicht. In de loop van de middag kwamen we in Mt. Cook village aan. We hadden wederom geluk, want we konden vanwege het prachtige weer de bergtop goed zien. Iets wat gemiddeld slechts één op de drie dagen mogelijk is. Aangezien het weer de dag erna een stuk slechter zou worden besloten we om dezelfde middag nog een flinke wandeling te maken naar ‘Lake Hooker'. Onderweg ondervonden we de flinke gletsjerwind die er waaide en liepen we over 2 hangbruggen tot we uiteindelijk bij het meer aankwamen en daar de nodige ijsschotsen konden zien drijven, afkomstig van de gletsjers in de omgeving.

Daags na onze wandeling naar Mt. Cook was het inderdaad regenachtig. Gelukkig klaarde na ons vertrek het weer al snel op. Hierdoor konden we alweer genieten van een stralende blauwe lucht en een lekker zonnetje op het moment dat we bij ‘Lake Tekapo' waren. Zonder twijfel een van de mooiste meren die we tot nu toe gezien hebben! Super helder water en omringd door heuvels, grassen en bomen. De perfecte plek om foto's te maken voor je desktop! Voor ons bovendien een mooie plek om te lunchen voordat we nog omhoog reden naar ‘St. Johns Observatory' om daar te genieten van een ander uitzicht op Lake Tekapo. 's Middags werd onze route nog even gewijzigd nadat bleek dat een deel van de beoogde route was afgesloten, maar dat mocht de pret niet drukken en dat deed het dan ook zeker niet. De dag eindigden we in Methven.

De datum 28 april hadden DJ en Kevin de weken die daaraan vooraf gingen al een groot aantal keer gehoord wanneer Bob het had over zijn naderende verjaardag. Zaterdag was het dan zo ver! 's Ochtends werd hij al zingend gewekt met een groot aantal ‘happy birthday'-ballonnen in de camper terwijl bij de lunch chocoladetaart was verzorgd en hij de kaarsjes kon uitblazen. Een groot deel van de dag brachten we desondanks door in de camper onderweg naar Westport. Vanaf Methven reden we namelijk 420km en passeerden we de ‘Lewis Pass'. Een erg groene pass, die af en toe wat tropisch aandeed, met een grote variatie aan bomen. Wederom een mooie route, waarlangs veel te zien was. Dit kan niet worden gezegd van het plaatsje Westport. Dit leek haast wel uitgestorven, wat enigszins teleurstellend was. Om de feestelijke dag verder in te vullen werd ervoor gekozen om nog dezelfde middag naar de bioscoop te gaan voor de film ‘Battleship'. Het geplande etentje voor die avond ging bij gebrek aan een restaurant niet door en is verschoven naar een latere datum. Ondanks dat had Bob een erg leuke verjaardag, die hij voor één keer aan de andere kant van de wereld heeft gevierd.

Onderweg naar ‘Abel Tasman Nat. Park' reden we voor de afwisseling tussen de weilanden door. Er lagen echter ook de nodige heuvels en bergen op de route wat er voor zorgde dat we een ontelbare hoeveelheid bochten hebben gezien. Wederom veranderde de omgeving gedurende de rit. Hetgeen eigenlijk continue gebeurt. Het staat dan ook vast dat Nieuw-Zeeland de grootst mogelijke variatie aan landschappen heeft en deze ongelofelijk dicht tegen elkaar aan liggen. Een lust voor het oog!

Nadat we allemaal weer heerlijk waren wakker geworden in onze camper was het tijd voor een mooie wandeling door het ‘Abel Tasman National park'. De wandeling liep langs de kust en eindigde in ‘Appletree bay'. Onderweg waren onder andere grotten en mooie rotsformaties zichtbaar terwijl we uiteraard de zon weer scheen. Bob zat dan ook nog even heerlijk in het zonnetje op het strand terwijl DJ en Kevin doorliepen naar een uitkijkpunt. Na afloop van de wandeling maakte we onze weg weer terug naar de camper en vertrokken we vanaf de parkeerplaats richting Nelson en de laatste provincie die we zouden bezoeken op het Zuidereiland: ‘Marlborough'. Bob zwom nog altijd in de ballonnen toen we aan het eind van de middag het kleine plaatjes ‘Portage' bereikten en onze camper langs de weg parkeerden op een campground.

1 Mei was onze laatste dag op het Zuidereiland en nadat we nog een mooie route met 1001 bochten hadden gereden langs Marlborough Sound reden we richting Picton om daar vervolgens 's avonds de Interislander (ferrry) te nemen naar Wellington. Na ruim 4000km op het Zuidereiland zou de ferry ons afzetten op het Noordereiland. In Picton hadden we nog wat tijd over om de stad te bekijken waar we onder andere een Nederlandse bakkerij vonden waar we ons tegoed deden aan heerlijke appelflappen en boterkoek! Aan het water relaxten we de laatste uren voor het vertrek van de boot in een parkje. Aan het begin van de avond was het zo ver en konden we incheckten op de boot. Een gigantisch schip met een bioscoop, restaurant en café aan boord. De boottocht was niet overdreven lang en na iets meer dan 3 uur stonden we alweer op het Noordereiland. De golven op zee verraadde al dat het weer op het Noordereiland op moment van aankomst niet overdreven goed was. Het kwam dan ook met bakken uit de hemel en de term ‘windy Wellington' is zeker niet uit de lucht gegrepen zo werd ons direct duidelijk! Er volgde nog een flinke zoektocht naar een camping om te overnachten, maar nadat we die hadden gevonden waren we alle 3 wel toe aan wat slaap.

Gisteren was onze eerste dag in Wellington waarbij we het centrum hebben gezien en een museumbezoek hebben gebracht. Het ‘Te Papa museum' heeft een gigantische inktvis die we hebben bekeken en bovendien zijn weer een stuk wijzer op het gebied van aardbevingen en vulkanisme. Gisteravond hadden we afgesproken met Melissa. We hadden haar in Jakarta leren kennen en wisten al die tijd al dat zij op het zelfde moment als wij in Wellington zou zijn. We gingen zodoende bij haar langs in de ‘St. Gerard's Monastery' waar de ICPE is gevestigd (‘institute for world evangalisation'). Een prachtige oude kerk met een schitterend uitzicht over de stad. Hoofddoel van ons bezoek was het terugbrengen van ‘ten-ten'. Haar mascotte heeft de afgelopen maanden, op haar verzoek, met ons meegereisd en hebben we nu weer aan haar terug kunnen geven. Een gezellige avond!

De laatste twee weken van onze reis gaan we rondreizen over het Noorder Eiland en hopen we nog veel moois van Nieuw-Zeeland te kunnen zien.

Het is overigens enige tijd rustig geweest met de opdrachten. De reden hiervoor is dat we van onze opdrachtgevers vrij hadden gekregen in Christchurch. Gisteren zijn we op zoek gegaan naar de enorme inktvis en vanavond gaan we kijken of we een ‘Bombay blush' kunnen drinken in het centrum.

Kia Ora

Skydiven, islandtrips and diving on the great barrier reef

For English use the link below:

http://tinyurl.com/bobbytravels

Hallo allemaal,

Ook de afgelopen weken hebben we weer volop mogen genieten van alle spectaculaire activiteiten en bezienswaardigheden in Queensland.

Voordat we op maandag 26 vertrokken naar Fraser Island voor een 3-daagse trip hadden we de dag ervoor eerst een heuse introductie en veiligheidsinstructie. Daarbij werden we in een auto ingedeeld met drie andere Nederlanders (Hanneke, Koen en Ricardo), de volgende ochtend zouden drie Duitsers onze auto verder opvullen. Met de groep werden vervolgens boodschappen gedaan voor de trip. Dit ging ons erg goed af en Kevin wist samen met Hanneke en Koen zowel bij de bakker als de slager zelfs een goede korting te regelen.

Maandag werd er zoals gezegd vertrokken naar Fraser Island. Voor alle 7 de chauffeurs (jaja, we reden zelf) was het rijden in de Landrover (4WD) door het zand van het grootste zandeiland ter wereld bovendien een bijzondere ervaring! De eerste dag werd op het eiland begonnen met een bezoek aan Lake McKenzie. Een meer met prachtig helder water en ongelofelijk fijn zand. De tweede bezichtiging van de dag werd het Maheno scheepswrak waar we enige tijd rondkeken voordat we door het losse zand naar onze camping voor de komende nachten reden. Daar aangekomen had iedereen wel een drankje verdiend en werd begonnen met de barbeque. De rest van de avond werd gezellig rond het kampvuur doorgebracht terwijl we uiteraard, zoals voorspeld, nog bezoek kregen van de nodige dingo's. Deze wilde dieren zijn op het moment bijzonder aggressief en vallen bij enige regelmaat mensen aan wanneer men 's avonds alleen op pad gaat. Alleen naar het toilet was er zodoende niet bij en het achterlaten van voedsel of andere eventueel interessante producten in de tent was ten strengste verboden. De tweede dag werd er al vroeg opgestaan. Na een heerlijk ontbijt met bacon and eggs werden vandaag Lake Allom en Eli Creek bezocht voor een verfrissende duik. Later op de dag verplaatsten we ons bovendien nog naar de Champagne pools. Deze baden liggen direct aan zee en worden met zeewater gevuld dat op de rotsen slaat en vervolgens over de rotsen de baden inloopt, hetgeen erg aan champagne doet denken. Na ook hier lekker te hebben gezwommen was de laatste stop van de dag: Indian Head. Een lookout waar vandaan we de immense hoeveelheden zand van het eiland goed konden zien. 's Avonds werd er wederom gebarbequed en werd er ter gelegenheid van de laatste avond in het tentenkamp een klein feestje gebouwd. De derde dag werd een ontspannen bezoek gebracht aan Lake Wabby waar we van het wederom aanwezige zonnetje genoten. Later op de dag reden we terug naar de ferry die ons weer afzette op het vaste land.

Terwijl er 's avonds nog lang was nagenoten van alle schitterende verhalen en foto's van de Fraser-trip, stonden wij donderdag weer betijds op. 's Ochtends stond namelijk onze 'skydive' gepland! Vanaf 14000 ft. sprongen we uit een vliegtuig waarna een vrijval van zo'n 60 seconden met een snelheid van 220 km/h volgde. Een geweldige adrenalinekick was daarvan het gevolg! Ongelofelijk vet! Bovendien was we na het openklappen van de parachute nog voldoende tijd om de mooie stranden van Rainbow Beach te bekijken en te genieten van het zweven door de lucht. Voor die avond had onze gids van de Fraser-trip, Lincoln, ons nog uitgenodigd om in de bar onder zijn huis cocktails te komen drinken als zijnde een afterparty. Samen met onder andere Anna, Michelle, Sabina en Marlin werd dat een leuke avond.

De vrijdag was vervolgens een reisdag met de greyhoundbus naar Airlie Beach, waar we zaterdagochtend aankwamen en de rest van de dag bij de lagoon doorbrachten.

Afgelopen maandag vertrokken we vanuit Airlie Beach voor een meerdaagse zeiltrip naar de Whitsundays. Kiezelwitte zandstranden en turqoise water!! In de loop van de middag vertrokken we met de zeilboot Habibi en ongeveer 23 anderen vanuit de haven. De hele middag werd verder eigenlijk gezeild. Zowel Bob als Kevin assisteerden bij het zeilen en verder werd de dag benut om de rest van de mensen op de boot beter te leren kennen.
De nacht werd doorgebracht in bijzonder kleine bedjes op de boot.

Maandag brachten we een bezoek aan een van de mooiste stranden ter wereld: Whitehaven beach. Vanaf het uitkijkpunt waren alle stranden in de omgeving te zien en konden mooie plaatjes worden geschoten, terwijl In het water zelf heerlijk kon worden gezwommen. We zagen een groot aantal roggen en genoten van de schitterende stranden. 's Middags bezochten we nog twee verschillende snorkelspots waar we lange tijd de gelegenheid hadden om te snorkelen! Uiteraard zagen we weer veel mooi koraal, maar spectaculairder was het zwemmen met een ongeveer 80cm grote groene zeeschildpad. Een mooi laatste hoogtepunt van de dag voordat we onze stingersuits te drogen hingen en op de boot nog een gezellige avond hadden! De volgende ochtend werd Bob vervelend genoeg wakker met de nodige beten van bedbugs. Kevin ging nog voor een laatste keer snorkelen en na enkele uren varen arriveerde de boot aan het eind van de ochtend weer in Airlie beach. Wederom konden we terugkijken op een meer dan geslaagde trip waarbij we erg goed weer hadden. Iets waarmee we blij mogen zijn, aangezien we al van veel mensen hebben gehoord dat zei enkele weken geleden zowel op Fraser Island als op de Whitsundays slecht weer hadden. Terug in Airlie beach gingen we met de hele groep nog op stap voor een hapje en een drankje.

4 April was wederom een reisdag en ditmaal naar onze laatste bestemming in Australie. De 11 uur durende busreis van Airlie Beach naar Cairns werd door ons beide aangegrepen om uit te rusten en bovendien was het erg gezellig in de bus doordat een grote hoeveelheid bekenden dezelfde rit maakten.

Aangekomen in Cairns werden we door Doofy opgehaald bij het busstation en naar ons hostel gebracht, terwijl onderweg karakteristiek Nederlandse hardstijl muziek werd gedraaid..... Donderdag hebben we in de stad rondgekeken, Kevin deed nog de was en 's avonds deden we mee met de pubquiz. Helaas hadden we de eerste ronde gemist, anders waren er wellicht nog prijzen in de wacht gesleept.

Gisteren hebben we op de voorlaatste dag in Australie totslot een van de absolute hoogtepunten van het land bezocht! Een duiktrip bracht ons namelijk op een aantal adembenemende plekken van het Great Barrier Reef! Aangezien we al op veel plaatsen hadden gehoord dat het rif verder naar het noorden nog mooier is hadden we met de silversonic een dagtrip geboekt vanuit Port Douglas. Op onze ochtendduik bleek dit al direct de absolute waarheid! Prachtig koraal in alle mogelijke kleuren en bovendien zagen we een 'grey reef whaler shark' van zo'n 1,5 meter en vele andere grote en mooie vissen, tijdens de middagduik zwommen we bovendien nog een stuk met een 'hawksbill turtle'. Ons is in ieder geval wel duidelijk waarom dit een van de mooiste duikspots van de wereld wordt genoemd.

Vanmiddag stappen we op het vliegtuig richting Nieuw Zeeland. Waarmee alweer een einde komt aan onze reis door Australie. In Nieuw Zeeland staan echter nog genoeg mooie dingen op ons te wachten. De eerste weken reizen we bovendien samen met DirkJan hetgeen erg gezellig beloofd te worden!

Cheers!

Sydney, surfen en opweg naar Queensland

For English use the link below:

http://tinyurl.com/bobbytravels

Hi there,

We zijn weer enkele weken verder, duizenden kilometers opgeschoven en vele ervaringen rijker!

Na onze aankomst in Sydney hebben we de eerste dag voornamelijk benut om uit te rusten van de lange busreis. Beide bekeken we nog wel een klein deel van de stad, maar al met al werd er lekker rustigaan gedaan! De tweede dag was zodoende de eerste dag van bezichtigingen. We wandelde grote delen van de middag tussen de druppels door, maar kregen wel een goede indruk van de wereldstad Sydney. Hoogtepunt vormde het uitzicht op de Harbour Bridge en het Operahouse. Na van dit uitzicht te hebben genoten bekeken we het operahouse ook nog even van dichtbij. Architectonisch gezien kan er in de detaillering nog het nodige worden verbeterd, maar desalniettemin is dit icoon erg indrukwekkend! 's Avonda kostte het even wat tijd om uit te zoeken waar we gedurende het weekend konden slapen. Vrijwel alle hostels bleken namelijk volgeboekt te zijn vanwege het 'future music festival' dat plaatsvond in de stad.

Zodoende moesten we ons prima hostel verlaten om vrijdag in een ander hostel te slapen en zaterdag wederom te verkassen voor de laatste twee nachten in Sydney. Achteraf bleek dat we daar opzich nog blij mee mochten zijn aangezien de nodige backpackers moesten overnachten in dure hotels...

Op vrijdag kozen we ervoor om een stadswandeling te maken door een ander gedeelte van de stad. Het weer was gelukkig inmiddels weer zonnig en dat maakte de dag uitstekend geschikt voor een wandeling over de harbour bridge en het verkennen van het stadsdeel aan de overzijde van het water. Veel kleine haventjes, knusse pleintjes en plezierjachtjes maakte het aangenaam. Aan het eind van de middag zocht Bob, bij terugkomst in het hostel, contact met zijn familie in de stad. Helaas bleek het plannen van een ontmoeting gedurende ons verblijf vanwege volle agenda's niet mogelijk. In ons hostel werd aan het begin van de avond een gratis barbeque verzorgd, waar we optimaal gebruik van maakte. Later werd er ook gratis wijn en chipverstrekt. Bob was inmiddels al vermoeid naar bed gegaan, terwijl Kevin de nodige nieuwe mensen leerde kennen en later op de avond nog met een 6-tal Australiers het nachtleven van Sydney opzocht.

Zaterdag besloten we, nadat we wederom van hostel waren geswiched, om naar een van de beroemdste stranden van de wereld te gaan: Bondi Beach. Het is zondermeer een prachtig strand, met een bijzondere ligging! Wij genoten van het zonnetje en keken naar de grote concentratie surfers in het water. Helaas verdrongen de wolken later op de middag de zon, wat ons deed besluiten om terug te keren naar de stad. De avond brachten we verder rustig door in het hostel. Zondagmorgen moesten we er namelijk betijds uit voor onze trip naar de Blue Mountains. 's Ochtends stopte we eerst bij Featherdale Wildlife Park waar we veel typisch Australische dieren konden zien. De stop bij Wentworth Falls vonden we echter beide vele malen interessanter. We hadden daar vandaan een prachtig uitzicht over de tropische regenwouden en de waterval

Dit uitzicht was direct ook het eerste zicht op de Blue Mountains, die hun naam te danken hebben aan de blauwe nevel die constant in het dal hangt als gevolg van de eucalyptusolie. De volgende stop toonde ons de 'three sisters' - rotsformatie en na de lunch maakte we onder andere een ritje in de ScenicRailway (een afdaling onder een hoek van 52°) en de ScenicCableway. Op de terugweg richting de stad stopten we nog in het Olympisch dorp voordat de dag werd afgesloten met een boottocht terug naar Circular Quay. Met de ferry gingen we onder andere onder de Harbour Bridge door en zagen we bovendien het opera house en de skyline vanuit een geheel ander standpunt.

Maandagochtend vroeg verlieten we Sydney om in vijf dagen naar Byron Bay te rijden. We hadden een surfkamp geboekt en leerden afgelopen week dan ook surfen!
Onze surfinstructeurs Rob en Tony haalde ons en de andere cursisten: Isak, Christian (Norwegen) en Titia (NL) op en na enkele uren rijden arriveerde we bij Seal Rocks, onze eerste kamplocatie.

Onderweg waren we er al achter gekomen dat Titia over twee maanden dezelfde terugvlucht naar Nederland blijkt te hebben, wat een toeval! Na een lunch bij de accommodatie zochten we met onze surfboards 's middags voor het eerst de zee op en kregen we onze eerste surfles. Na drie uur peddelen in het wat was iedereen wel redelijk vermoeid, maar ook voldaan. Het was een ieder namelijk gelukt om op te staan en zelfstandig een golf te pakken! :)

De tweede dag verscherpte we zowel 's ochtends als 's middags onze peddeltechniek, kregen we uitleg hoe we ongebroke/groene golven konden pakken en zagen we bovendien tijdens het surfen op enkele tientallen meters dolfijnen! Bovendien gingen we vandaag naar andere surfspots, waardoor we ook de omgeving van Tiona te zien kregen. 's Avonds was er een prima barbeque en werd er nog een spelletje kaart gespeeld.

De derde ochtend werden we door surfinstructeur Rob gewekt middels een digeridoo-wakeupcall. Het beloofde vervolgens een lange dag te worden, waarop we vele uren ide zee doorbrachten. Vandaag leerde onze 57-jarige Tony ons alles over stroming, golven en hoe we met de zee om moesten gaan. Tussen de surflessen door maakten we rond het middaguur een wandeling naar de vuurtoren van Seal Rocks, waarbij we zoals eigenlijk de hele week werden vergezeld door een groep surfdames die een roadtrip maakten en daarbij onze route noordwaarts volgden. Tony, die alles en iedereen CHAMPION noemde, waren we geregeld enige tijd kwijt wanneer deze 'legend' weereens gezellig een praatje stond te maken met mensen die hij tegenkwam.

De voorlaatste dag van ons surfkamp was het tijd om de nodige kilometers naar het noorden te rijden. Helaas bleek vlak voor vertrek de trailer niet helemaal in orde waardoor we wat vertraging opliepen. Deze tijd werd echter optimaal benut door een duik in de zee. Rob leerde ons bovendien bodysurfen. De hele middag zaten we vervolgens in de auto waarna we arriveerde op de camping. Nadat de tenten waren opgezet was er voordat het donker werd nog precies genoegtijd om een uur met de surfplanken de zee in te gaan en enkele golven te pakken. Op de camping werd 's avonds een groot kampvuur gemaakt en gebarbequed. Er was uiteraard een gitaar aanwezig wat zorgde voor een gezellige avond!

De laatste ochtend ruimde we het kamp op en gingen we nog enkele uren surfen voordat we het busje instapten voor de laatste etappe naar Byron Bay. Onze accommodatie daar was al geregeld en zodoende konden we 's middags nog even relaxen voordat we 's avonds met z'n allen gingen stappen bij CheekyMonkeys. We stonden daar als surfschool op de vip-lijst en kregen zodoende nagenoeg de hele avond gratis drinken.

Aangezien het op vrijdagavond laat was geworden deden we het zaterdag rustigaan terwijl met name de Ieren St. Patricks Day uitgebreid vierden.

Zondag was het weer helaas wederom droevig. Wij beperkte ons zodoende tot het spelen van enkele spelletjes met een gezellige groep mensen die we inmiddels hadden ontmoet in het hostel. Bovendien besloten we dat we maandag zouden vertrekken naar Surfers Paradise. Ook maandag was droevig en werd gevuld met kaarten en lezen. Bovendien boekten we enkele tours voor de komende weken in Queensland. 's Avonds stapten we uiteindelijk in de greyhound die ons naar Surfers Paradise bracht.

Daar was het de volgende ochtend heerlijk zonnig. De plaats zelf heeft ons insziens veel weg van Miami met veel hoge hoteltprens langs een uitgestrekt strand. We besloten dan ook naar het strand te gaan. 's Middags werd er televisie gekeken in de gemeenschappelijke ruimte voordat we onbeperkt pizza aten als diner. Daarna ging Kevin met een grote groep uit het hostel stappen. Bob ging wat eerder naar bed.

De laatste dag in Surfers Paradise was een rustige. We checkten 's ochtends uit, brachten 's middags nog enige tijd door op het strand en aan het eind van de middag zaten we nog een tijdje in het hostel voordat we na het eten met de greyhound vertrokken naar Brisbane.

Deze stad viel ons toch wel een beetje tegen. Daarbij moeten we opmerken dat de reden daarvoor vooral zal liggen bij het feit dat het de hele dag regende. Bovendien voelde Kevin zich niet helemaal fit. We besloten om het dus maar rustig aan te doen en alleen even wat practische zaken te regelen in de stad voordat we de volgende dag weer zouden vertrekken. Helaas hebben we dus niet veel van deze stad kunnen bekijken, maar eigenlijk vonden we dat beide ook niet zo'n ramp. De wandeling van de greyhound naar het hostel en terug liet ons namelijk al wat zien van de stad. We passeerden enkele mooie en grote pleinen en zagen de belangrijkste gebouwen van de stad. De regen nodigde niet echt uit tot meer sightseeing.

Op dit moment verblijven we al enkele dagen in Rainbow Beach. Het weer was hier de afgelopen dagen gelukkig een stukje beter waardoor we lekker een dag op het strand door hebben kunnen brengen. Bovendien hebben we nog gebodyboard. Daarnaast lijkt het wel of alle Nederlands zich hier gevestigd hebben. In het hostel word dan ook bijna even veel Nederlands gesproken als Engels. Voor een keer wel leuk. Met een Nederlands stel en een twee Nederlandse dames hebben we de laatste dagen een gezellige tijd gehad hier, morgen vertrekken we voor een driedaagse tour naar Fraser Island waar we gaan touren met een 4x4.

Groeten vanaf Rainbow Beach

Excuses voor de eventuele grote hoeveelheid typfouten, deze blog is geschreven op een mobiele telefoon :)

Australia: Great Ocean Road and Melbourne :)

For English use the link below:

http://tinyurl.com/bobbytravels

G'day mates,

Na ons vertrek vanuit Adelaide hebben we koers gezet richting Grampinans National park. Tijdens de autorit kwamen we langs uitgestrekte graanvelden, passeerden we weer de nodige wijngaarden en stuitten we wederom op de enorm originele naamgevingendoor de Australiers. Aan het eind van de dag arriveerden we in het park waar we in Halls Gap een camping vonden waarbij de kangoeroes en wallibies in grote getalen rondom ons busje te vinden waren.
's Ochtends bij het ontbijt hadden we al gelijk visite, een emoe wilde ook bijzonder graag wat van ons ontbijt. Na dit dier te hebben verteld dat we ons ontbijt toch liever zelf opaten gingen we op pad voor een wandeling door het mooie natuurgebied. De helderheid viel helaas een beetje tegen dus de wandelingen naar de bekende uitzichtspunten waren niet echt de moeite waard. Zodoende namen we het besluit om een wat kortere wandeling te maken naar een ander uitzichtpunt. Een prima wandeling met een uitzicht dat ondanks de bewolking niet tegenviel.
Na onze lunch stapten we weer in de auto. Eindbestemming van deze dag zou worden Warrnambool waarvandaan we de volgende dag konden beginnen aan de Great Ocean Road.

Zogezegd vertrokken we de volgende morgen in de richting van de Great Ocean Road. De eerste kilometers kronkelden vooral tussen landerijen door, maar na niet al te lange tijd begonnen we te klimmen, kwam de oceaan in zicht en reden we dichter bij het water. We stopten een groot aantal keer om alle bezienswaardigheden te spotten. Onze eerste stop was bij 'Bay of Islands' waarbij we al direct de mooie limestonekust konden zien. Na een aantal andere stops waarbij wederom de mooie kustlijn vanaf de uitzichtspuntendoor ons werd bezichtigd,arriveerden we bij de rotsformaties met de namen 'Londen Bridge' en 'The Arch'. Deze tonen de kracht van het water toch wel het best, zeker wanneer het verhaal van de Londen Bridge bekend is. In het verleden heeft het water hier de massief stenen brug van tientallen meters weggeslagen. Bovendien beukten de reusachtige golven erook nu flink op los. Een geweldig gezicht! De bekendste rotsformatie langs de Great Ocean Road,the Twelve Apostles,vormde de volgende stop.Het wasdaar verreweg het drukst, hetgeen ook wel te begrijpen valt aangezien het een prachtig gezicht is.
Helaas wasBob zijncamera het daar niet geheel mee eens, deze wijgerde namelijk plotsdienst...
De route leidde ons daarna richtingde vuurtoren van Cape Otway. We maakte daar wederom een korte wandeling en hielpen nog een aantal andere toeristen om in hun auto te komen. Ze hadden zichzelf namelijk op een of andere manierbuitengesloten. Nadat we onderweg nog gestopt waren om koala's in het wild te bekijkenvonden we een campingplek waarbijeen grootaantal van deze dieren zich in de bomen rondom onze plaats bevond.
De tweede dag van onze rit over deGreat Ocean Road passeerden we ondermeer Apollo Bay en begonnen we aan het mooiste gedeelte van de route. Een eindeloos geslingeraan de oceaanzijde van de bergen. Een constant uitzicht op deoceaanen een lekker zonnetje. Aan het begin van de middag kwam er een eind aan het geweldige geslinger langs de kust. We stopte nog even voor een lunch en deden wat boodschappen voordat we de laatste 100 kilometer naar Melbourneaflegden. We leverdenons busje/onze camper af bijApollo engingen met de taxi, metro en de bus richting ons overnachtingsadres.

De daarop volgende weekzouden wenamelijk bij famillie van Kevin verblijven. We werden met open armen ontvangen en konden vrijwel direct aanschuiven voor het avondeten. Aangezien we ons verblijf in en om Melbourne natuurlijk zo optimaal mogelijk wilden benuttengingen we diezelfde avond nog naar Mt. Dandenong voor het uizicht over de stad. Helaas was het wat mistig en regenachtig waardoorwe het centrum niet konden zien. Het leek de volgende dag wel of wij slecht weer aantrokken. De voorgaande dagen was het in Melbourne namelijk prima weer geweest, maar ook op 1 maart was het regenachtig en wij zochten zelfs onze lange broeken op, deze zaten ergens onder in onze backpacks aangezien we op enkele wandeltochten door de bergen deze na Beijing niet meer hadden aangehad. Desondanks was het prettig wakker worden. Een ruime keuze bij het ontbijt en na wat boodschappen vertrokken we 's middags samen met Warrick naar de stad. We brachten daar allereerst wat tijd door op 'Federation square' voordat we langs 'Flinderstreet station' liepen en een bezoek brachten aan het oudste huis van Australie (Cook's cottage). Een wandeling door het centrum leidde ons langs het parlementsgebouw en nadat we de Yarra river waren overgestoken wandelden we richting de 'Eureka tower'. We gingen er omhoog om zo op het hoogste punt van Melbourne uit te komen en het fascinerende uitzicht in ons op te nemen. De lange wandeling maakte hongerig en dus werd het tijd om wat te eten. Na een snel diner wandelde we, inmiddels vergezeld door Warrick's vriendin Jennifer, richting de comedy show die we 's avonds zouden bijwonen. We hebben ons rotgelachen en hadden een leuke avond! Na afloop van de voorstelling kwamen wenog een aantal vrienden van Warrick tegen waarmee we verderop in de stad een drankje dronken.

De tweede dag van ons verblijf in Melbourne nam de familie ons mee naar Healesville. In dezedierentuin zagen we tal vaninheemse vogelsoorten, kwamen we dichtbij de koala's en kangoeroes enwaren we getuigen van een vogelshow met een pratende papegaai en een enorme adelaar. We troffen het wel, wanthet weerwaseen stuk beter dan de dag ervoor. Gelukkig maar! Na een heerlijke dag rond te hebben gewandeld tussen alle dieren werd ons bij thuiskomst gevraagd of wemee wilden doen met een wedstrijd zaalvoetbal.Zo gezegd, zo gedaan. We leendenscheenbeschermers enspeelden een wedstrijd mee. Helaas was het niveau nietbepaald hoog en bleek Warrick zijnadvies: 'Je kunt beter zelf schieten, dat is namelijk altijd beter dan wat je teamgenoten ermee doen wanneer je overspeeld'op zijn plaats. Kevin pikte zijn doelpuntje mee en na de wedstrijd gingen we voor het diner naar huis. Enkele familieleden vergezelden ons vooreen smakelijke maaltijd waarbij het toetje (pavlova)nog lekkerder was dan het hoofdgerecht! Na het eten maakten we gebruik van de spa endoken we nog even in het zwembad.

3 Maart was alweer onze derde dag in deze gigantische stad. 's Ochtends deden we rustigaan zodat iedereen die wilde uit kon slapen. Voor de lunch kwam er wederom wat visite en werden er pannekoeken gebakken. Als Nederlanders lieten wij nog even zien hoe je moet pokeren voordat we later op bezoek gingen bij de zus van Kevin zijn oma. 57 Jaar geleden zijn ze met het gezin verhuisd naar Australie en ze vond het erg leuk dat we op bezoek kwamen! Teruggekomen hadden we een Australische barbeque met veel vlees en salade voordat we met zn 3en richting de stad gingen voor een AFL-match (Collingwood - Melbourne). Aangezien we in een van de vele suburbs van de stad verblijven is dat nog wel de nodige kilometers rijden, maar dat was zondermeer de moeite waard. Het was een geweldige ervaring om een wedstrijd van deze enigszins afwijkende, maar typisch Australische sport bij te wonen. Zoals de traditie voorschrijft aten we in de rust 'meat pie' hetgeen goed smaakte. Na de wedstrijd navigeerden we Warrick weer terug naar KnoxCity waar we nog een drankje dronken en zodoende een indruk kregen van het nachtleven van deze stad.

De volgende dag was het idee om een bezoek te brengen aan Wilsons Promontory Nat. Park, Phillip Island en Inverloch. Bob was laat zijn bed uit waardoor het schema enigszins werd gewijzigd. Rond 11.00 uur vertrokken we naar Inverloch om daar bij Audrey en Bryan te barbequen. Met een goed gevulde maag vervolgden we daar vandaan onze weg richitng Cape Paterson. Daar is langs de kust een geweldig mooi strand, waar we een wandling over maakte, terwijl we de golven op de rotsen zagen beuken en bovendien nog bovenop een rotsformatie klommen die zich enige meters verderop in de zee bevond. Later arriveerden we op Phillip Island waar we riching de Nobbies reden om daar vanaf het uitkijkpunt zeehonden te zien. Deze konden we helaas niet zien, maar wel vonden we een aantal groepen pinguins en genoten we gezamenlijk van het uitzicht en het toch wel behoorlijkfrisse windje. Vergezeld door een grote groep meeuwen aten we in Cowes fish and chips voordat we bij en na zonsondergang de 'pinguin parade' bewonderden. Grote hoeveelheden pinguins kwamen aan land met voedsel voor hun jongen die zich in het duinlandschap nabij de zee bevinden. Ze waggelden over het strand naar de jongen toe om deze vervolgens te voeren. Geweldig om te zien! Pinguins zijn niet bepaald de dieren die je in de zomer down under zou verwachten, maar deze waggelende diertjes trokken zich weinig van het weer aan en vormden zodoende een mooie bezienswaardigheid!

5 Maart was alweer onze laatste hele dag in Melbourne. Na een lunch van 'meat pie'bezochten we 's middags de 1000 steps. Een trap die door veel mensen uit de stad wordt gebruikt om te trainen en voor ons een mooie wandeling vormde door een stukje tropisch regenwoud van Melbourne. Na deze wandeling verplaatsten we ons naar het winkelcentrum waar Bob erin slaagden om een nieuwe camera te kopen. Er kunnen dus vanaf nu weer mooie nieuwe foto's worden gemaakt! 's Avonds wonnenwij alsNederlanders wederom met een spelletje poker en keken we nog een film.

Voordat we afgelopen dinsdagavond in de Greyhound bus stapte voor een 12 uur durende busrit naar Sydney genoten we nog van onze laatste dag bij de familie Woodhouse. Van echte bezichtigingen kwam het niet meeraangezien door sommigen flink werd uitgeslapen en bovendien nog wat zaken gergeld moesten worden voor ons verblijf in de grootste stad van Australie. We hebben in Melbourne in ieder geval wederom een goede week gehad waarin we een groot deel van de bezienswaardigheden in en rondom de stad hebben kunnen bezoeken, traditioneel Australisch eten hebben leren kennen en bovendien voor Kevin de gelegenheid zich voordeed om nader kennis te maken met zijn Australische familie.

Greetings from downunder!

Lots of Experiences down under

For English use the link below:

http://tinyurl.com/bobbytravels

Hallo allemaal,

Na in de grootste stad van Nortyhern Territory, Darwin, goed te hebben rondgekeken, was het op donderdag 9 februari tijd om met het gehuurde busje de Outback in te trekken. Een trip richting 'the Red Centre' waar we een week de tijd voor hadden. Terwijl de temperatuur extreme vormen aannam, de lucht egaal blauw kleurde, de kangoeroes langs de weg zichtbaar waren en alle campingspullen achterin waren geladen hobbelde het busje 4 dagen lang over de 'endless roads'. Een grote verscheidenheid aan landschappen schoot aan ons voorbij, waarin slechts op weinig manieren een lijn was te ontdekken ; er verschenen steeds minder bomen op aan de horizon en het werd steeds droger. Met enige regelmaat zagen we metersgrote roofvogels boven ons cirkelen en lagen doodgereden kangoeroes en dingo's langs de kant van de weg. Iets minder vaak passeerden we een dorpje en bij wijze van uitzondering kwamen we andere voertuigen tegen. Aan het eind van iedere middag plande we een stop op een camping, zodat er een welverdiende duik kon worden genomen in het zwembad en kon worden begonnen met het bereiden van onze avondmaaltijd.

Vanaf vertrekpunt Darwin hadden we koers gezet naar Kakadu Nqational Park, waar Jabiru onze eerste stop vormde. Een niet al te lang stuk vormde zodoende de eerste etapppe en brac ht ons op een campingplaats temidden van wilde papegaaien, raven, dingo's en tal van andere dieren. De volgende dag besloten we nog een dag in het National park te blivjen en een wandeling te maken. Helaas waren veel trails gesloten wat ons deed besluiten om in plaats daarvan naar een uitkijkpunt te rijden. Het uitzicht stelde niet teleur! Prachtige vergezichten over het uitgestrekte land. Al vroeg arriveerde we op onze overanchtingsplaats in Cooinda, waardoor we nog wat verkoeling konden zoeken bij het water alvorens we ons de kangoeroeburgers met aardappels en groenten goed lieten smaken. In alle vroegte vertrokken we op 11 februari. Wederom niet geheel verrassend lange stukken rechte weg.. Hoogtepunt van de dag vormde ons bezoek aan Katherine Gorge. Een briljant mooie steengroeve waar we een wandeling maakte en genoten van al het moois om ons heen. Net als op vele andere plaatsen was zwemmen helaas verboden. De grote hoeveelheid krokodillen, die wij overings niet hebben gezien, vormde daarvoor een te groot gevaar! Na nog een moeizaam gesprek met enkele aberiginals was onze eindbestemming vandaag Mataranka. Ook de 4e dag verliep aanhankelijk zoals gepland. Rond lunchtijd een gebruikelijke stop bij een lokaal hutje om even te tanken en voor een picknick. Aan het eind van de middag gebeurde er echter iets onverwachts. Op enkele roadtrains en auto's na was het al bijzonder te noemen wanneer we v oertuigen tegenkwamen, des te opvallender is het om in 'the middle of nowhere' langs de kant van de weg te worden gezet door de politie! Ons busje bleek als 'defected' gerapporteerd te staan en het was zodoende niet toegestaan ermee de weg op te gaan. Iets wat volledig was gebasseerd op een formaliteit en bijkomende nalatigheid van het verhuurbedrijf, waar wij dus niets aan konden doen. We volgden de agenten naar Tennant Creek waar zij ons vriendelijk afzette bij een camping. Het Australische bier smaakte er prima en 's avodns verwonderden we ons wederom over de mooie sterrenhemel. De volgende dag was er een van wachten tot het vervangende busje arriveerde. Aangezien dat pas om 18.00 uur was brachten we de dag in en om het busje en het zwembad door. Gelukkig konden we een dag later onze weg weer vervolgen. De route leidde onslangs 'Devils Marbles', waar we in de enorme hitte een korte tocht maakte rond de rotsformatie. Erg mooi! Na deze stop zette we verder koers richting het zuiden. De laatste overnachting was op de camping van een van de vele truckerscafes langs de weg in Ti Tree. Ditmaal het meest centrale cafe van Australie. Woensdag deden we tot slot het laatste stuk en eindigde we in het woestijnplaatsje Alice Springs, waar de highlight een rivier zonder water is. Het einde van een mooie, maar lange trip door de Outback.

De volgende dag, die we in Alice Springs doorbrachten, werd er een van voorbereidignen op de daarop volgende 3-daagse trip. Voor 's avonds spraken we met een aantal Koreaanse dames af om traditioneel voedsel van onze landen uti te wisselen. Wij maakte zodoende hutspot, hetgeen erg lekker werd gevonden, en ook het Koreaanse diner was lekker.

Op vrijdag vertrokken we 's ochtends vroeg met een internationale groep van 18 mensen en gids Ryan richting 'the Red Centre'. Op de heenweg bezochten we al direct een zoutmeer waarn we arriveerden bij Uluru (Ayers Rock). Eerst keken we enige tijd rond in het Aberiginal informationc entre, waar we veel te wetgen kwamen over deze geweldig goed bewaard gebleven traditionele cultuur. 's Middags stond een 8km lange wandeling rodnom de rode rots gepland. Bije en temperatuur van zo'n 43 graden was voldoende water een absoluut vereiste. Tijdens deze wandeling zagen we rotsschilderingen van de aberiginals en bezochten we plaatsen die in de heilige verhalen een belangrijke plek innemen. BIj terugkomst reden we een stuk je om op een nabijgelegen parkeerterrein onder het genot van een glas wijn, enkele toastjes en een maaltijd van de barbeque de zonsondergang te bekijken. Gedurende het ondergaan van de zon verkleurde de rots een groot aantal keren, absoluut een bijzonder verschijnsel! Op het moment dat we arriveerde op de camping rolde we onze swags uit en vielen in slaap onder de schitterende sterrenhemel. De tweede dag van de trip begon al om 04.00 uur. Een snel ontbijt en een stukje rijdne met de bus zorgde ervoor dat we mooi optijd op het beoogde uitzichtpunt arriveerde voor de zonsopkomst, waarbij we zowel Uluru als Kata Tjuta (the Olga's) konden zien. Na deze wonderschone zonsopkomst betraden we de omgeving van Kata Tjuta via de Vallei der Winden voor een wandeling rondom deze rotsen. Later op de dag bracht een lange busrit ons op een camping nabij Kings Canyon waar we onder het genot van een biertje met zn allen in het zwembad doken. De avond werd gevuld benut voor een prima barbeque en later een kampvuur waarbij nog gitaar werd gespeeld en verhalen werden verteld. Na wederom een goede nacht in onze swags stond op de laatste dag een bezoek aan Kings Canyon op de planning. Om de enorme hitte voor te zijn gingen we al vroeg op pad. De 6km lange wandeling leidde ons over 'hartattack hill' en door de tuin van Eden. De omgeving was geweldig mooi en we genoten beide volop! Een lunch en een duik in het zwembad waren alweer de laatste activiteiten van de trip en dus tijd om terug te rijden naar het beginpunt: Alice Springs. Met een groot gedeelte van de groep dronken we later op de avond in het centrum nog een drankje. Een mooie afsluiting van een geweldige trip!

Op maandag stapte we 's ochtends in de Greyhound bus die ons die avond afzette in Coober Pedy, waar we na een snelle avondmaaltijd 6,5 meter onder de grond ons bed opzochtend. Een unieke ervaring rijker werde we de volgende ochtend uitgeslapen wakker. Het is toch wel erg bijzonder om zover ondergronds te slapen. Overigens bevind zo'n beetje de hele plaats Coober Pedy zich onder het aardoppervlak. Zodoende mocht een bezoek aan de plaatselijke opal mijn niet ontbreken. Dat was dan ook hetgeen we de volgende dag deden. We maakte en wandeling door de mijn met een 'Bob de Bouwer' helm op en baande onze we door de smalle gangen, terwijl we zagen hoe mensen ondergronds leven, maar toch vooral hoe het werk in de mijnen is. Na ons bezoek aan de mijnen waren we nog aanwezig op een plaats waar men kangoeroes voerden. 's Avonds stapten we na het avondeten wederom in de Greyhound om onze weg naar Adelaide te vervolgen.

De nacht brachten we door in de bus en 's ochtends vroeg kwamen we aan in Adelaide, waar we met de tram naar Glenelg reisden en al vrij snel bij Isabel arriveerden. We konden een aantal dagen bij haar in het studentenhuis logeren wat erg prettig en goed was! Dicht bij het strand en met 6 gezellige huisgenoten, zou het ons aan niets ontbreken. De eerste dag benutte we door lekker naar het strand te gaan en nadat we 's avonds gezamelijk hadden gegeten gingen we op pad om de clubs van Glenelg/Adelaide te verkennen. Het was een leuke avond! De tweede dag van ons verblijf in Adelaide gingen we op pad om informatie in te winnen over de huur van campers en het maken van trips in de omgeving. Inmiddels hadden we al de tip gekregen een wijnproeverij te doen en zodoende boekten we die voor de volgende dag. Voor het avondeten was afgesproken dat wij zouden koken. We maakten een van de Cambodiaanse gerechten waarmee we tijdens de reis kennis hadden gemaakt. Het beviel erg goed, een ieder vond het erg lekker! De rustige dag werd afgesloten met het kijken van een film. Vorige week vrijdag was het vervolgens de dag van de wijntrip. Onderweg naar Barossa Valley vertelde de gids ons ook nog het een en ander over de stad Adelaide en doordat het busje zijn weg baande door het centrum van de stad, konden we ook direct alle bezienswaardigheden daar bekijken. Zodra we de stad hadden verlaten doemden al vrij snel de wijngaarden aan weerskanten op. Wolf Brass, Lambert Estate, Grant Bruge en Kies werden bezocht om enkele smakelijke wijnen te proeven terwijl we onderweg onder andere Jacob's Creek passeerden. Aan het eind van de dag stopten we bovendien nog bij de 'wispering wall' een dam van enkele honderden meters waarbij gefluister van de andere zijde prima kon worden verstaan. Bij terugkomst stond de pasta al klaar en fristen we onszelf snel op om naar het centrum te gaan. Vanwege de opening van een festival was er een grote parade in de stad. Het was erg druk en veel mensen trokken naar het centrum voor een drankje. Op deze gezellige avond maakten we kennis met de nodige andere studenten in de stad en uiteindelijk namen we de laatste tram terug.

25 Februari stond gepland als onze laatste dag in Adelaide. Kevin ging 's ochtends de inmiddels geregelde camper (busje) ophalen en Bob deed de boodschappen. Vanwege enkele problemen met de betaling duurde het ophalen van het voertuig echter extreem lang. Pas aan het eind van de middag was met behulp van Isabel alles geregeld en konden we wegrijden. Dit deed ons besluiten om nog een nachtje in Adelaide te verblijven en de volgende ochtend te vertrekken richting Melbourne, via de Great Ocean Road!!

Cheers!

Bali: "Twee weken vol vakantie en traditie"

Hallo allemaal,

Na onze avonturen op Java zijn we zoals al vermeld in de vorige blog naar Bali gegaan om daar onze reis door Indonesie te voltooien.

Het vertrek vanuit Malang was nogal rommelig want vanwege het feit dat wij verkeerd waren voorgelicht over de vertrektijden van de trein bleek deze al enige uren weg te zijn toen wij op het station arriveerde. Gelukkig wisten al snel een busje te regelen zodat we alsnog de zelfde avond (21 janari) richting Bali konden afreizen. Het laatste gedeelte van deze trip was een korte boottocht met de ferry en zodoende kwamen we de volgende ochtend in alle vroegte aan op het prachtige eiland Bali. Vanuit Gilimanuk lieten we ons afzetten in Lovina waar we de eerste dagen wilde benutten om eens even rustig van het strand en de zee te genieten.

Daar slaagden we vrij aardig in. De rest van de dag deden we namelijk niet erg veel meer buiten een heerlijk verfrissende sprong in het zwembad van onze accommodatie aan het eind van de middag. Ook boekten we voor de daarop volgende dag een duiktrip naar Misanjan Island. Het was vanwege allerlei moeilijkheden al weer even geleden dan we hadden gedoken dus was het des te leuker dat we nu de mogelijkheid weer hadden om deze wondere onderwaterwereld te ontdekken! We doken tot zo'n 21 meter diepte langs een wand en zagen daar weer vele mooie stukken koraal en briljante vissen. Hoogtepunten van de twee duiken die we op deze trip maakten waren het zien van een 'lion-fish', een grote hoeveelheid 'clown-fishes' en het feit dat we een 'white tip shark' vonden onder een rots. Bij terugkomst konden we in een heerlijk zonnetje genieten van een portie - jawel, we hebben ze hier ook gevonden - 'bitterballen'. Toen we aan het begin van de avond rustig voor onze kamer zaten bij te komen van alle belevenissen van de dag liep prompt Maarten voorbij. Hem kende we uit Cibodas en hadden we dus al enige tijd niet gezien. Erg leuk om elkaar zo onverwachts in Lovina weer tegen te komen. We zijn 's avonds dan ook met zn 3en uit eten gegaan wat erg gezellig was.

Dit punt is bovendien om een andere reden noemenswaardig binnen onze trip. We hebben met een biertje in de hand namelijk de trip doorgezaagd. We zijn officieel op de helft!

De volgende dag hadden we bedacht dat het wel leuk zou zijn om de binnenlanden van Bali op te zoeken. Bedugul was onze bestemming waar we middels een aantal keer overstappen op verschillende bemo's ook binnen afzienbare tijd terecht kwamen. Hier bleek echter nog maar eens dat we ons midden in het regenseizoen bevonden. We hadden nog maar net onze spullen in de kamer gebracht, toen de regen met bakken uit de hemel kwam. Nu is regen opzich niet zo'n erg, maar op moment dat de geasfalteerde wegen veranderen in kolkende rivieren en deze stortbui niet meer stopt is dat vervelender. Het hoogtepunt van Bedugul was voor ons dan ook niet het bezichtigen van het geweldig mooie meer en de bekende tempel, maar het eten in het restaurant van onze accommodatie waarbij we een aantal Nederlanders ontmoette. Helaas!

Die woensdag zijn we dus ook maar weer direct vertrokken richting Padangbai. Ten tijde van ons vertrek aan het begin van de middag was het nog altijd niet droog. Iets dat het gelukkig wel was toen we de bergen uit waren en aankwamen in Padangbai. Bij Marco's Inn vonden we een prima locatie van een Nederlandse eigenaar die ons nog enkele adviezen kon geven over mooie plaatsen in de omgeving de we zeker even moesten gaan bekijken. Zo gezegd zo gedaan. Voor de volgende dag regelden we een scooter waarop we de omgeving zouden gaan bekijken. Het was hier prachtig mooi weer en zodoende heerlijk uitwaaien op de scooter. We zagen onderweg de mooie stranden van Candidasa en nog voor we echt de bergen in gingen kwamen door de plaats Amlapura. De bochtige bergwegen verschafte ons dikwijls geweldige utizichten op de rijstterassen en na de nodige S-bochten kwamen we rond lunchtijd aan in Amed. We aten wat bij een van de plaatselijke restaurantjes om vervolgens 's middags onze weg te vervolgen langs de kust. Dit tweede deel was misschien nog wel mooier dan de route die we 's ochtends hadden gereden. Door de bergen en langs de kust konden we genieten van de schitterende kustlijn terwijl we door kleine dorpjes reden. Kortom een mooie dag op de scooter.

Voor de dag daarna is de best mogelijke titel waarschijnlijk: (ge)strand! Het idee was vooraf om vandaag te vertrekken richting de Gili Islands (Lombok) om daar te gaan duiken. Dit bleek echter niet mogelijk, want vanwege de weersomstandigheden ging de ferry tussen Bali en Lombok vandaag net als de voorgaande dagen niet. Toch wel een kleine teleurstelling, maargoed dat kan nu eenmaal gebeuren... We hebben zodoende de dag maar benut door samen met Sanne, Linda en Caroline (3 Nederlandse dames die ook bij ons in het hostel verbleven en niet naar de overkant konden) naar het strand te gaan. Een goede dagbesteding leek ons. Bob speelde de hele middag in de golven die soms wel 3 of 4 meter hoog waren en ook Kevin genoot heerlijk van het zonnetje en de zee.
Zaterdag ging de ferry wel dus konden we alsnog afreizen naar Gili. Althans dat is wat we hoopten. Dit lukte namelijk uiteindelijk niet. Met ons waren er namelijk nog duizenden andere mensen die erg graag, misschien soms wel te graag, naar de overkant wilden. Daarnaast had zich langs de wegen op Bali een file van bijna 10 kilometer gevormd met vrachtwagens en busjes die goederen transporteerden en die ook niet naar de overkant konden. Dit alles zorgde ervoor dat we de hele ochtend in de rij hebben gestaan voor de ferry. Om 12 uur hebben de moed maar opgegeven om nog aan boord van de laatste ferry van die dag te komen en besloten we verhit en platgedrukt de andere kant op te reizen naar Ubud. Een traditioneel plaatjes met veel locale arts en crafts en een knus centrum. Bij onze wandeling door de stad kwamen we er een dag later bovendien achter dat we vrij gemakkelijk naar rijstvelden in de buurt konden wandelen. Wij hebben dus maar even een wandeling naar en over de rijstvelden gemaakt en de rest van de dag doorgebracht in de centrum van de stad. 's Avonds iets eerder dan normaal uit eten om zodoende om 19.30 uur gebruik te maken van internet en zo de voetbalwedstrijden uit Nederland te kunnen volgen ;)

Op 30 januari zijn we met de eigenaar van de homestay waar we verbleven de binnenlanden van Bali gaan verkennen. Met de auto reden we eerst langs mooie rijstterassen, vervolgens stopten we bij Gunung Kawi en de Rock temple en brachten we een bezoek aan een koffieplantage. Ook de werelbekende Manuk koffie hebben we zodoende in proces gezien. Hij smaakte goed! De laatste stop op onze tour was bij de vulkaan waar we lunchten terwijl we genoten van het uitzicht op de bergen!
Terug bij de accommodatie dook Bob zijn bed in omdat hij zich toch niet zo lekker voelde en haalde Kevin nog de benodigde boodschappen. Ook de twee daarop volgende dagen lag Bob op bed. Kevin maakte nog een wandeling naar 'monkey forest' en deed allerlei noodzakelijke boodschappen. Bovendien was er op 1 februari een locale feestdag (Galungan). Alle families versierde de huizen met traditionele versieringen en op de bewuste dag liep iedereen traditioneel gekleed. Een geweldig gezicht en wederom een mooie bezienswaardigheid.

Afgelopen donderdag voelde Bob zich gelukkig alweer wat beter en konden we onze weg vervolgen naar Sanur. Het zuiden van Bali is duidelijk een stuk duurder, want het prijsniveau steeg onmiddellijk. Opzich was dat voor ons een mooie aanloop naar het Australie waar we nu zijn gearriveerd. Het strand van Sanur was erg mooi, maar helaas was het weer deze dagen niet zo erg goed, dus op het strand liggen zat er niet in. Wel bekeek Kevin op vrijdag nog de omgeving en kwam hij ondermeer terecht op een plaatselijke markt. Bob verkoos die dag een verblijf in zijn bed en nabij de accommodatie. Omdat we onze vlucht vanaf Denpasar voor 6 februari reeds hadden geboekt, zou het mooi zijn om uit te komen in Kuta. Dit werd zodoende onze laatste bestemming op Bali. Bob was 's nachts behoorlijk lastig gevallen door bedbugs en had zodoende vrij veel last van jeuk. Desondanks werden we met een taxi netjes afgezet in Kuta - Legian waar we na even zoeken een accommodatie vonden in de achtertuin van een massagesalon. Bij het verkennen van de omgeving kwamen we erachter dat het strand inderdaad, zoals veel mensen ons al hadden verteld, smerig was. Toch viel het ons wel mee. Het kan erger. We hebben de rest van de dag vol gemaakt door wat door de toeristische straten van Legian te wandelen en een biertje te drinken na ons diner.

De laatse volledige dag in Indonesie brachten we ook door in Kuta - Legian. Bob was nog erg moe en zodoende ging Kevin 's ochtends alleen op pad. Hij wandelde naar Seminyak en naar Kuta om daar alle gemeenschappelijke zaken te regelen en inkopen te doen. Bovendien een mooie gelegenheid om meer te zien van deze plaats dan alleen de toeristische straat vlakbij de homestay en het strand. Een mooie wandeling door de hitte, maar wel vermoeiend. 's Middags ontmoette we Isabel weer. We hadden al contact met haar gehad en wisten zodoende dat zei op vakantie zou gaan naar Bali. Met z'n 3en hebben we gelunched en 's avonds zijn we samen met Douglas uit eten geweest en hebben we het nachtleven van Bali opgezocht. Een geslaagde avond.

Eergisteren kwam er een eind aan ons avontuur in Indonesie en stapte we op het vliegtuig naar Singapore om daar over te stappen op onze vlucht naar Darwin (Australie). Na enige problematiek rondom onze visa verliep de reis voorspoedig en kwamen we 's ochtends vroeg aan in Darwin. Daar benutten we vandaag om iets van de stad te gaan bekijken en zullen we morgen met ons busjes de Outback in trekken richting Alice Springs!!

Groeten vanuit Australie!

Vanwege de beperkte tijd voor het gebruik van internet in deze bibliotheek zijn er nog geen foto's geupload op de site. Deze volgen zodra we daartoe de mogelijkheid hebben!

Java: 'Smog, regen, Borobudur en vulkanen'

Selamat malam

Onze eerste kennismaking met het eiland Java was de hoofdstad van Indonesie (Jakarta). Aangezien deze stad toch vooral de grote verkeersmassa als bezienswaardigheid heeft en verder weinig echte schoonheid herbergt zijn we hier vrij snel weer vertrokken. Wel hebben we samen met Jonne, Juho, Takeshi en Alex een gezellige tijd gehad en hebben we de nodige spullen aan kunnen schaffen voor het vervolg van onze reis.

Vorige week donderdag zijn we dan ook maar vertrokken naar Bogor om daar de botanische tuinen te bekijken. We verplaatsten ons richting deze groene stad per trein, hetgeen nog de nodige voeten in de aarde had. Op het station bleek namelijk niemand echt te weten op welk spoor welke trein aankwam. Rennende locals en chaotische situaties waren het gevolg. Toen we na enige tijd dan toch in de trein wisten te komen, duurde het slechts anderhalf uur voor we arriveerden. Een grote zoektocht naar een beschikbare accommodatie nam de rest van onze dag in beslag.

De volgende dag zijn we de stad gaan bekijken, waarvan de botanische tuinen het hoogtepunt vormen. Tot onze grote teleurstelling bleek het de hele dag te regenen. We hadden ons zogezegd verplaatst van smogstad naar regencity. Tussen de druppels door hebben we gelukkig wel een mooie indruk kunnen krijgen van de botanische tuinen en het paleis van Bogor. Bob ging aan het eind van de middag nog even naar de kapper en we besloten de volgende dag maar direct weer te vertrekken richting de Puncak Pass.

Uitgeslapen bleek echter dat er geen bussen door de Puncak Pass rijden in het weekend, zodoende regelde we een chauffeur die ons aan het eind van de middag wel naar Cibodas kon brengen. Tot die tijd vermaakte wij ons op de plaatselijke markt en namen we een kijkje bij de groothandel. Dit had ons insziens gemakkelijk een deel van de gewone markt kunnen zijn, maar een local wist ons te vertellen dat het hier toch echt ging om de groothandel die spullen verkocht aan winkeliers uit heel het land. De rit door de bergen die middag was schitterend en toch vooral erg groen. Aan het begin van de avond arriveerden we in Cibodas waar we bij een Nederlandse man een kamer wisten te regelen. Harry was enorm vriendelijk en regelde alles wat we ons konden wensen. 's Avonds regelde hij het eten en 's ochtends stond het ontbijt telkens al op ons te wachten. Zijn vrouw nam onze was net zo makkelijk even mee bij de rest van de huishoudelijke werkzaamheden wat maakte dat het ons aan niets ontbrak. Naast ons logeerden er nog een drietal Nederlanders in zijn homestay. Samen met Maarten, Helmer en Judie hebben we de eerste avond gezellig zitten kaarten en verhalen uitgewisseld over onze reizen.

De volgende dag stonden we betijds op om een mooie wandeling in de omgeving te maken. Taman National Gunung Gede Pangrango was onze bestemming. Op aanraden van Harry namen we twee paraplu's mee die al snel van pas zouden komen. Het kwamen namelijk een groot deel van de dag met bakken uit de hemel. Ondanks deze grote hoeveelheid regen was de wandeling prachtig. Kwamen we bij een gigantische waterval uit en vermaakten we ons weer kostelijk met alle locals die we op onze wandeling tegen kwamen! Na deze wandeling stapten we allebei onder de douche en vermaakten we ons de rest van de middag bij onze accommodatie met een spelletje kaarten en lezen.

De autorit van de dag ervoor en de wandeling had ons voldoende laten zien van de omgeving van de Puncak Pass, Cibodas en Cipata, onze volgende bestemming: Yogjakarta.
Het vervoer naar deze grote stad verliep op een geniale manier. Eerst verplaatsten we ons naar Cipata om daar de locale bus te nemen richting Bandung. Om daar te komen bleken we echter tussentijds nog twee keer op een andere bus te moeten stappen. Geen probleem en misschien juist zelfs wel des te leuker. In de locale bussen liepen muziekanten rond die voor de muziek zorgden, probeerde locals van alles en nog wat te verkopen en waren wij uiteraard weer een bezienswaardigheid waarmee iedereen op de foto wilde. In Bandung aangekomen vervolgede we onze weg naar het treinstation waar we kaartjes regelden voor de trein. Ongeveer 9 uur later stopte de karaoke in de restauratiewagon, namen we alweer afscheid van alle locals die we in de trein hadden ontmoet en waren we net voor middernacht gearriveerd in Yogjakarta.

Afgelopen dinsdag hebben we benut om de stad te bekijken. Kevin baande zich 's ochtends een weg over Malioboro (de hoofdstraat van de Yogjakarta). Hij kreeg onder het genot van een kopje thee uitgelegd hoe de traditionele schilderijen worden gemaakt, zag veel houtsnijkunst in de winkels en kwam er achter dat er geen nieuwe Engelstalige boeken konden worden aangeschaft. Toen Bob in de loop van de middag helemaal uitgeslapen was liepen we richting het paleis, deze bleek echter maar tot 14.00 uur open te zijn. De rest van de middag werd zodoende besteed met het inwinnen van informatie voor de volgende dag, waarop we naar Borobudur gingen. Onze chauffeur haalde ons keurig netjes bij ons hotel op en bracht ons achtereenvolgens bij de Borobudur, de Mendut tempel en de Merapi vulkaan. Het grote tempelcomplex was indrukwekkend en gehuld in sarong hebben we de stupa's van dichtbij goed kunnen bestuderen. De aanwezige studenten waren echter misschien wel weer briljanter. Allemaal wilden ze ons erg graag interviewen en we staan weer op honderden foto's. De Mendut tempel was minder indrukwekkend, maar het mooiste bleek tot het laatste te zijn bewaard: De Merapi vulkaan. De vulkaan was in 2010 nog uitgebarstte en tijdens ons bezoek konden we daar de gevolgen nog goed van zien. Boomstronken, weggeslagen grond, mensen die hutjes nog aan het opbouwen waren, erg indrukwekkend!

Met de nachttrein kwamen we de volgende ochtend aan in Malang. Bijslapen was noodzakelijk en nadat we een accommodatie hadden gevonden waren een paar uur slaap dan ook meer dan welkom. Bob was erg moe en bleef de rest van de middag ook op bed liggen terwijl Kevin de stad alvast gedeeltelijk ging bekijken. Hij bezocht de fruit en bloemenmarkt, wandelde langs het voetbalstadion, verkende de kleine straatjes van de stad en raakte nog in gesprek met een groepje studenten. De highschool-studenten lieten hem hun studieboeken zien en gaven nog wat tips over de stad Malang. Gisteren wandelden we over de vogelmarkt en boekten we onze trip van vandaag naar de Bromo vulkaan. In ons hotel hadden we inmiddels Jaap, Danielle en Kristen ontmoet die deze tour ook wilde doen en vandaag zijn we dan ook met zn 5en op pad gegaan. In alle vroegte werden we met een four-wheel drive naar de savanne en de vulkaan gereden waar we onze ogen uitkeken en de vulkaan zelf beklommen, zodat we een blik konden werpen in de krater. Helaas was het enigszins bewolkt, maar de schoonheid drong desondanks goed tot ons door!! Zwarte grond, zwaveldamp en grote leegte. Het leger bleek bovendien op de savanne bezig te zijn met een bootcamp, wat er voor zorgde dat we onderweg telkens afgepeigerde soldaten tegenkwamen. Op de terugweg bezochten we nog een mooie waterval en maakte we foto's bij een plaatselijke tempel.

Vanavond vertrekken we alweer vanuit Malang en zit ons avontuur op Java er alweer op. We vertrekken richting Bali waar vast en zeker weer veel mooie plekken op ons wachten!
Het lijkt ons tot slot een mooi idee als degene die een kaart ontvangt als prijs op de kijkersvraag van onze vorige blog het antwoord op onze site plaatst. Nog even afwachten dus...

Salam dari Indonesia